احمد بن عبدالعزیز بن هشام بن خلف بن غزوان، ادیب نحوی عروضی ملقب به قاری و مکنی به ابوالعباس و معروف به ابن هشام و ابن خلف از اکابر قراء و اساتید نحو بوده و در عروض و حل معمی دستی توانا داشته است، و سه ارجوزه در خط و قرائت و نحو و شرح شواهد ایضاح ابوعلی فارسی در نحو از تألیفات و آثار قلمی او بوده است، از اشعار او است: الحمد للّه علی مااری کاننی فی زمنی حالم یسود اقوام علی جهلهم ولایسود الماجد العالم، وفاتش پس از سال 553 هجری قمری و نامعلوم است، (از ریحانه الادب ج 6 ص 199) (روضات الجنات ص 82)، و رجوع به احمد بن عبدالعزیز فهری و ابوالعباس احمد بن عبدالعزیز بن هشام شود
