ابراهیم بن امیر محمد معصوم. یکی از بزرگان علمای امامیۀ اواسط قرن دوازدهم هجری و از شاگردان آقاجمال خوانساری و مجلسی ثانی و شیخ جعفر قاضی و پدر خود امیر محمد معصوم بوده و از آنان اجازۀ روایت داشته است. از تألیفات اوست: 1- اجوبه المسائل الفقهیه والعقلیه. 2- تتمیم امل الاّمل. 3- تحصیل الاطمینان فی شرح زبده البیان. وی به سال 1145 یا 1148 هجری قمری در حدود 80سالگی وفات یافت. (ریحانه الادب ج 3 ص 293)
