ابراهیم بن علی، مکنی به ابواسحاق، از اعیان علم لغت و نحو بود، وی به بخارا آمد و مورد احترام واقع شد، فرزندان بزرگان و کاتبان به شاگردی نزد او رفتند و او تا پایان عمر در بخارا بود و در دیوان رسائل نیز سمتی داشت، شعر نیز میگفت، این شخص را ابومنصور ثعالبی در میان شعرای قرن چهارم و پنجم هجری نام برده و از تاریخ زندگانی او دقیقاً سخنی نگفته است، رجوع به یتیمه الدهر چ مصر ج 4 ص 75 شود
