جدول جو
جدول جو

معنی ابراهیم صائغ

ابراهیم صائغ(ءِ)
ابراهیم بن میمون صایغ، از مردم مرو، مکنی به ابی اسحاق. وی از عطأ بن ابی ریاح و نافع روایت کند. حسان بن ابراهیم و داود بن ابی فرات و اهل بلد او از وی روایت آرند. فقیهی فاضل و از آمرین به معروف به ود و ابومسلم خراسانی وی را بسال 131 هجری قمری بکشت. و قبر وی در وسط شهر، معروف و زیارتگاه است. (الانساب سمعانی ص 348 ب)
سعید بن حسان اندلسی، مولای حکم بن هشام، مکنی به ابی عثمان. او از اصحاب مالک بن انس روایت کند. وفات بسال 236 هجری قمری (سمعانی ص 348 ب)
لقب احمد بن محمد و ثابت بن شریح و جماعه بن سعد و عبدالله بن محمد و چند تن دیگر است. (ریحانهالادب ج 2 ص 410)
لغت نامه دهخدا