ابواسحاق ابراهیم بن هلال بن ابراهیم بن زهرون بن حبون حرانی، معروف به صابی. ادیب و شاعر، کاتب انشاء به دربار خلیفۀ عباسی وعزالدوله بختیار بن معزالدوله بن بویۀ دیلمی. در سال 349 ه. ق. دیوان رسائل با او بود. چون عضدالدولۀدیلمی بر بغداد دست یافت او را دستگیر کرد (367) و در سال 371 رها ساخت و فرمود تا کتابی در اخبار دیالمه بنویسد و او کتاب التاجی را تألیف کرد. صابی بسن هفتادسالگی در بغداد درگذشته (384). قصیدۀ سید رضی در مرثیۀ او معروف است. (ابن خلکان) (کشف الظنون)
