معنی ابراهیم بن حسین

ابراهیم بن حسین(اِ مِ نِ حُ سَ)

ملقب به ظهیرالدین همدانی. فیلسوفی ادیب و جامع فنون مختلف بوده است. وفات 1026 ه. ق. در زمان شاه عباس صفوی میزیسته و محمدتقی مجلسی از او روایت کند. و با شیخ بهائی آمیزش داشته و حاشیه ای بر کتاب شفای ابوعلی نوشته است. (روضات)