نئورئالیسم سینمایی (Neorealism Cinema) به یک جنبش مهم در تاریخ سینما اطلاق می شود که از اواخر دهه ۱۹۴۰ تا اوایل دهه ۱۹۵۰ در ایتالیا ظهور یافت. این جنبش به تصویر کشیدن واقعیت های اجتماعی و انسانی به شیوه ای واقع گرایانه و بدون آرایش پرداخت. ویژگی های اصلی نئورئالیسم سینمایی عبارتند از: 1. استفاده از بازیگران عمومی : استفاده از بازیگران عمومی به جای بازیگران حرفه ای و شهیر، به منظور ایجاد احساس واقعیت بیشتر. 2. فیلم برداری در محل : استفاده از محیط های واقعی و فیلم برداری در خیابان ها، کارخانه ها، خانه های ساده و محیط های شهری بدون استفاده از دکورهای مصنوعی یا ست های طراحی شده. 3. داستان های ساده و واقع گرایانه : به تصویر کشیدن مسائل روزمره و زندگی طبیعی افراد معمولی، معمولاً با تمرکز بر مبارزات اجتماعی و اقتصادی. 4. نگاهی انسان محور : تمرکز بر زندگی روزمره و تأثیرات سیاسی و اقتصادی بر زندگی مردم. نئورئالیسم سینمایی ایتالیا به عنوان یکی از جنبش های مهم و تأثیرگذار در تاریخ سینما شناخته می شود که تأثیر گسترده ای بر سینمای جهانی داشته است و الگویی برای بسیاری از جنبه های سینمای واقع گرایانه و اجتماعی بعدی قرار داده است. جنبشی در سینمای ایتالیا که بیشتر واکنشی بود به محدودیت های هنری و فرهنگی اعمال شده بر صنعت سینما و سایر جنبه های فرهنگی در زمان حاکمیت فاشیسم و برگرفته از وضعیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی این کشور در دوران جنگ جهانی دوم و بلافاصله سال های پس از آن، که اوضاع سیاسی نابسامان و اوضاع اقتصادی بسیار بد بود و فقر و بیکاری سراسر ایتالیا را فرا گرفته بود.از جمله ویژگی های این گونه فیلم ها می توان به این موارد اشاره کرد: ماجراهایی برگرفته از مشکلات و ویژگی زندگی روزمره مردم، استفاده از فضاهای واقعی و رئالیستی، حرکت دوربین های ساده و تدوین های ساده و عاری از پیچیدگی و.... از چهرهای شاخص این جنبش می توان به چزاره زاواتینی (Cesare Zavattini) ، ویتوریو دسیکا (Vittorio De Sica) ، روبرتو روسلینی (Roberto Rossellini) و لوکینو ویسکونتی (Luchino Visconti) نام برد. از فیلم های مهم این جنبش نیز می توان به دزد دوچرخه (1948) ساخته ویتوریو دسیکا، رم شهر بی دفاع (1945- Rome، Open City) ساخته روبرتو روسلینی و زمین می لرزد (1948- The Earth Trembles) ساخته لوکینو ویسکونتی اشاره کرد نئورئالیسم سینمایی (Neorealism Cinema) به یک جنبش مهم در تاریخ سینما اطلاق می شود که از اواخر دهه ۱۹۴۰ تا اوایل دهه ۱۹۵۰ در ایتالیا ظهور یافت. این جنبش به تصویر کشیدن واقعیت های اجتماعی و انسانی به شیوه ای واقع گرایانه و بدون آرایش پرداخت. ویژگی های اصلی نئورئالیسم سینمایی عبارتند از: 1. استفاده از بازیگران عمومی : استفاده از بازیگران عمومی به جای بازیگران حرفه ای و شهیر، به منظور ایجاد احساس واقعیت بیشتر. 2. فیلم برداری در محل : استفاده از محیط های واقعی و فیلم برداری در خیابان ها، کارخانه ها، خانه های ساده و محیط های شهری بدون استفاده از دکورهای مصنوعی یا ست های طراحی شده. 3. داستان های ساده و واقع گرایانه : به تصویر کشیدن مسائل روزمره و زندگی طبیعی افراد معمولی، معمولاً با تمرکز بر مبارزات اجتماعی و اقتصادی. 4. نگاهی انسان محور : تمرکز بر زندگی روزمره و تأثیرات سیاسی و اقتصادی بر زندگی مردم. نئورئالیسم سینمایی ایتالیا به عنوان یکی از جنبش های مهم و تأثیرگذار در تاریخ سینما شناخته می شود که تأثیر گسترده ای بر سینمای جهانی داشته است و الگویی برای بسیاری از جنبه های سینمای واقع گرایانه و اجتماعی بعدی قرار داده است. جنبشی در سینمای ایتالیا که بیشتر واکنشی بود به محدودیت های هنری و فرهنگی اعمال شده بر صنعت سینما و سایر جنبه های فرهنگی در زمان حاکمیت فاشیسم و برگرفته از وضعیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی این کشور در دوران جنگ جهانی دوم و بلافاصله سال های پس از آن، که اوضاع سیاسی نابسامان و اوضاع اقتصادی بسیار بد بود و فقر و بیکاری سراسر ایتالیا را فرا گرفته بود.از جمله ویژگی های این گونه فیلم ها می توان به این موارد اشاره کرد: ماجراهایی برگرفته از مشکلات و ویژگی زندگی روزمره مردم، استفاده از فضاهای واقعی و رئالیستی، حرکت دوربین های ساده و تدوین های ساده و عاری از پیچیدگی و.... از چهرهای شاخص این جنبش می توان به چزاره زاواتینی (Cesare Zavattini) ، ویتوریو دسیکا (Vittorio De Sica) ، روبرتو روسلینی (Roberto Rossellini) و لوکینو ویسکونتی (Luchino Visconti) نام برد. از فیلم های مهم این جنبش نیز می توان به دزد دوچرخه (1948) ساخته ویتوریو دسیکا، رم شهر بی دفاع (1945- Rome، Open City) ساخته روبرتو روسلینی و زمین می لرزد (1948- The Earth Trembles) ساخته لوکینو ویسکونتی اشاره کرد