سینما چشم یا کینو آی (Kino Eye) یک نظریه و سبک سینمایی است که توسط فیلمساز و نظریه پرداز روس، ژیگا ورتوف (Dziga Vertov)، در دهه ۱۹۲۰ معرفی شد. این مفهوم بر اساس باور ورتوف به قدرت دوربین در ثبت واقعیت به روشی که چشم انسان قادر به دیدن آن نیست، بنا شده است. او معتقد بود که دوربین می تواند ابزاری برای کشف و نمایش حقیقت های پنهان و ناگفته باشد. ویژگی های کلیدی سینما چشم عبارتند از: 1. مستندسازی واقعیت : استفاده از فیلم به عنوان ابزاری برای ثبت زندگی روزمره و واقعیت های اجتماعی بدون دخالت و تنظیمات مصنوعی. ورتوف به دنبال این بود که دوربین به عنوان `چشم` حقیقت عمل کند. 2. ضد داستان گویی سنتی : ورتوف معتقد بود که داستان های ساختگی و درام های سینمایی سنتی به واقعیت زندگی مردم عادی خیانت می کنند. بنابراین، سینما چشم به جای داستان گویی متداول، به مستندسازی و نمایش واقعیت می پردازد. 3. مونتاژ خلاقانه : ورتوف از مونتاژ به عنوان ابزاری برای ایجاد ارتباطات جدید بین تصاویر و کشف معناهای تازه استفاده می کرد. او باور داشت که مونتاژ می تواند تأثیرات احساسی و معنایی عمیقی را به وجود آورد. 4. دوربین به عنوان یک ابزار علمی : ورتوف دوربین را به عنوان ابزاری علمی برای مشاهده و تحلیل زندگی روزمره می دید. او از تکنیک های مختلف فیلم برداری و مونتاژ برای نمایش واقعیت های پنهان و غیرقابل دیدن توسط چشم انسان استفاده می کرد. فیلم های مهم این جنبش شامل `مردی با دوربین فیلم برداری` (Man with a Movie Camera) ساخته ژیگا ورتوف است که به عنوان یکی از نمونه های برجسته سینما چشم شناخته می شود. این فیلم به طرز هنرمندانه ای از تکنیک های مونتاژ، فیلم برداری مستند و نوآوری های سینمایی برای نمایش زندگی شهری استفاده می کند. تئوری سینمایی ژیگاورتوف (Dziga Vertov) ، سازنده فیلم های مستند و خبری در اتحاد شوروی، بعد از انقلاب. در نظر ژیگاورتوف، دوربین فیلم برداری مانند جشم انسان بود و می توانست عناصر اصلی هر وضعیت را کشف و روی آن تمرکز کند. اما چشم دوربین، انعطاف پذیر تر از چشم انسان بود و می توانست حقیقت هر چیز را ببیند و آن را آشکار کند و این کار با تغییر فاصله، تغییر زاویه، دستکاری در سرعت و... شدنی است. در واقع انگیزه این اقدامات، ارائه واقعیت به همان صورتی است که وجود دارد. ورتوف اندیشه ها و دیدگاه هایش را در قالب چند بیانیه بیان کرد و سرانجام در سال 1919، گروه سینما – چشم را تشکیل داد و طی سه سال از 1922 یک رشته فیلم خبری، موسوم به سینما – حقیقت تدوین کرد، فیلم هایی که از سراسر اتحاد جماهیر شوروی و از زندگی روزمره مردم تهیه کرده بود.سینما چشم یا کینو آی (Kino Eye) یک نظریه و سبک سینمایی است که توسط فیلمساز و نظریه پرداز روس، ژیگا ورتوف (Dziga Vertov)، در دهه ۱۹۲۰ معرفی شد. این مفهوم بر اساس باور ورتوف به قدرت دوربین در ثبت واقعیت به روشی که چشم انسان قادر به دیدن آن نیست، بنا شده است. او معتقد بود که دوربین می تواند ابزاری برای کشف و نمایش حقیقت های پنهان و ناگفته باشد. ویژگی های کلیدی سینما چشم عبارتند از: 1. مستندسازی واقعیت : استفاده از فیلم به عنوان ابزاری برای ثبت زندگی روزمره و واقعیت های اجتماعی بدون دخالت و تنظیمات مصنوعی. ورتوف به دنبال این بود که دوربین به عنوان `چشم` حقیقت عمل کند. 2. ضد داستان گویی سنتی : ورتوف معتقد بود که داستان های ساختگی و درام های سینمایی سنتی به واقعیت زندگی مردم عادی خیانت می کنند. بنابراین، سینما چشم به جای داستان گویی متداول، به مستندسازی و نمایش واقعیت می پردازد. 3. مونتاژ خلاقانه : ورتوف از مونتاژ به عنوان ابزاری برای ایجاد ارتباطات جدید بین تصاویر و کشف معناهای تازه استفاده می کرد. او باور داشت که مونتاژ می تواند تأثیرات احساسی و معنایی عمیقی را به وجود آورد. 4. دوربین به عنوان یک ابزار علمی : ورتوف دوربین را به عنوان ابزاری علمی برای مشاهده و تحلیل زندگی روزمره می دید. او از تکنیک های مختلف فیلم برداری و مونتاژ برای نمایش واقعیت های پنهان و غیرقابل دیدن توسط چشم انسان استفاده می کرد. فیلم های مهم این جنبش شامل `مردی با دوربین فیلم برداری` (Man with a Movie Camera) ساخته ژیگا ورتوف است که به عنوان یکی از نمونه های برجسته سینما چشم شناخته می شود. این فیلم به طرز هنرمندانه ای از تکنیک های مونتاژ، فیلم برداری مستند و نوآوری های سینمایی برای نمایش زندگی شهری استفاده می کند. تئوری سینمایی ژیگاورتوف (Dziga Vertov) ، سازنده فیلم های مستند و خبری در اتحاد شوروی، بعد از انقلاب. در نظر ژیگاورتوف، دوربین فیلم برداری مانند جشم انسان بود و می توانست عناصر اصلی هر وضعیت را کشف و روی آن تمرکز کند. اما چشم دوربین، انعطاف پذیر تر از چشم انسان بود و می توانست حقیقت هر چیز را ببیند و آن را آشکار کند و این کار با تغییر فاصله، تغییر زاویه، دستکاری در سرعت و... شدنی است. در واقع انگیزه این اقدامات، ارائه واقعیت به همان صورتی است که وجود دارد. ورتوف اندیشه ها و دیدگاه هایش را در قالب چند بیانیه بیان کرد و سرانجام در سال 1919، گروه سینما – چشم را تشکیل داد و طی سه سال از 1922 یک رشته فیلم خبری، موسوم به سینما – حقیقت تدوین کرد، فیلم هایی که از سراسر اتحاد جماهیر شوروی و از زندگی روزمره مردم تهیه کرده بود.
