معنی واقع‌گرایی سوسیالیستی

واقع‌گرایی سوسیالیستی

رئالیسم سوسیالیستی (Socialist Realism) یا واقع‌گرایی سوسیالیستی یک جریان هنری و ادبی است که در دورهٔ نخست از قرن ۲۰ در کشورهایی چون روسیه، آلمان، فرانسه و بریتانیا شکل گرفت. این جریان هنری از رئالیسم معمولی با تأکید بیشتری بر مسائل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی تفاوت دارد و به ویژه به تصویر کشیدن زندگی طبقه کارگر و طبقه متوسط پرداخت. رئالیسم سوسیالیستی به عنوان یک ابزار برای نقد طبقه حاکم و برانگیختن احساسات انقلابی مورد استفاده قرار گرفت.
ویژگی های اصلی رئالیسم سوسیالیستی:
1. تمرکز بر طبقه کارگر و فقیر : این جریان هنری تمرکز خود را بر روی زندگی طبقات پایین تر جامعه مانند کارگران، کشاورزان، فقرا و معضلات آنها قرار می دهد.
2. نقد طبقه حاکم : رئالیسم سوسیالیستی تلاش دارد تا با نمایش زندگی واقعی افراد طبقه کارگر، نقدی به طبقه حاکم و نابرابری های اجتماعی بکند.
3. نمایش مسائل اجتماعی و سیاسی : این جریان هنری به تصویر کشیدن مسائل اجتماعی مانند فقر، بی عدالتی، بیکاری، استثمار و ... پرداخته و تأکید دارد که هنر باید برای تغییر و بهبود جامعه مؤثر باشد.
4. استفاده از واقع گرایی : مانند رئالیسم عمومی، رئالیسم سوسیالیستی نیز از واقع گرایی استفاده می کند و سعی دارد موضوعات را بدون تزئین و اضافاتی به تصویر بکشد.
5. تأکید بر انقلاب و تغییر اجتماعی : این جریان هنری اهمیت زیادی به نقش هنر در تحرکات اجتماعی و سیاسی می دهد و به نمایش گذاردن نیروهای اجتماعی برای تغییر وضعیت قائل است.
کاربردها و مثال های معروف:
- نقاشی های `دیگا` : نقاش فرانسوی معروفی که تصاویر زندگی کارگران و شرایط سخت زندگی آن ها را به تصویر می کشید.
- ادبیات `نورثکات` در روسیه : نویسندگانی چون ماکسیم گورکی و لئونید اندریوشنکو از رئالیسم سوسیالیستی در ادبیات روسیه بهره می برند و به تصویر کشیدن زندگی کارگران و طبقه کارگر پرداختند.
- فیلم `گریپس از-وراتز` اثر سرگئی ایزنشتاین : فیلمی که به شکل واقع گرایانه و با تمرکز بر روی زندگی طبقه کارگر، مسائل سیاسی و اقتصادی را به تصویر می کشد.
رئالیسم سوسیالیستی به عنوان یک جریان هنری و ادبی، نقش مهمی در شناخت و افزایش آگاهی از شرایط اجتماعی و نیازمندی های طبقات زیرین داشته است و همچنان در هنر و ادبیات معاصر نیز تأثیرگذاری دارد.
نظریه و مکتب خاصی که در دهه 1930 در شوروی آغاز شد و تا دهه 1950 دوام داشت و همه آثار هنری به ویژه سینما را تحت تاثیر قرار داد. اساس این نظریه بر این مسئله استوار بود که هر گونه اثر هنری باید از نظر تاریخی واقعی و موثق باشد و از نظر ایدئولوژیکی هم باید برای آموزش مبانی کمونیسم به کارگران مفید باشد. تناقض کاملا آشکاری در این نظریه وجود دارد. در این نظریه فرمالیسم به شدت محکوم بود و فرد گرایی یا ذهن گرایی نباید کمترین نقشی می داشت.استالین از سال 1927 که زمام امور کشور را به دست گرفت، مبانی این نظریه را به شدت مورد حمایت قرار داد. در نتیجه هنرمندان مختلف به ویژه سینماگران تحت فشار شدید قرار گرفتند. و به این ترتیب دوره فرمالیسم، شکوفاترین دوره تاریخ سینما در این کشور و یکی از مهم ترین ادوار سینمای جهان با هنرمندان بزرگی چون سرگئی آیزنشتاین (Sergei Eisenstein) ، پودوفکین (Pudovkin) و ژیگا ورتوف (Dziga Vertov) و با آن همه آثار ارزنده رو به افول نهاد و جای آن را ساخت فیلم های تبلیغاتی و متظاهرانه گرفت. رئالیسم سوسیالیستی (Socialist Realism) یا واقع‌گرایی سوسیالیستی یک جریان هنری و ادبی است که در دورهٔ نخست از قرن ۲۰ در کشورهایی چون روسیه، آلمان، فرانسه و بریتانیا شکل گرفت. این جریان هنری از رئالیسم معمولی با تأکید بیشتری بر مسائل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی تفاوت دارد و به ویژه به تصویر کشیدن زندگی طبقه کارگر و طبقه متوسط پرداخت. رئالیسم سوسیالیستی به عنوان یک ابزار برای نقد طبقه حاکم و برانگیختن احساسات انقلابی مورد استفاده قرار گرفت.
ویژگی های اصلی رئالیسم سوسیالیستی:
1. تمرکز بر طبقه کارگر و فقیر : این جریان هنری تمرکز خود را بر روی زندگی طبقات پایین تر جامعه مانند کارگران، کشاورزان، فقرا و معضلات آنها قرار می دهد.
2. نقد طبقه حاکم : رئالیسم سوسیالیستی تلاش دارد تا با نمایش زندگی واقعی افراد طبقه کارگر، نقدی به طبقه حاکم و نابرابری های اجتماعی بکند.
3. نمایش مسائل اجتماعی و سیاسی : این جریان هنری به تصویر کشیدن مسائل اجتماعی مانند فقر، بی عدالتی، بیکاری، استثمار و ... پرداخته و تأکید دارد که هنر باید برای تغییر و بهبود جامعه مؤثر باشد.
4. استفاده از واقع گرایی : مانند رئالیسم عمومی، رئالیسم سوسیالیستی نیز از واقع گرایی استفاده می کند و سعی دارد موضوعات را بدون تزئین و اضافاتی به تصویر بکشد.
5. تأکید بر انقلاب و تغییر اجتماعی : این جریان هنری اهمیت زیادی به نقش هنر در تحرکات اجتماعی و سیاسی می دهد و به نمایش گذاردن نیروهای اجتماعی برای تغییر وضعیت قائل است.
کاربردها و مثال های معروف:
- نقاشی های `دیگا` : نقاش فرانسوی معروفی که تصاویر زندگی کارگران و شرایط سخت زندگی آن ها را به تصویر می کشید.
- ادبیات `نورثکات` در روسیه : نویسندگانی چون ماکسیم گورکی و لئونید اندریوشنکو از رئالیسم سوسیالیستی در ادبیات روسیه بهره می برند و به تصویر کشیدن زندگی کارگران و طبقه کارگر پرداختند.
- فیلم `گریپس از-وراتز` اثر سرگئی ایزنشتاین : فیلمی که به شکل واقع گرایانه و با تمرکز بر روی زندگی طبقه کارگر، مسائل سیاسی و اقتصادی را به تصویر می کشد.
رئالیسم سوسیالیستی به عنوان یک جریان هنری و ادبی، نقش مهمی در شناخت و افزایش آگاهی از شرایط اجتماعی و نیازمندی های طبقات زیرین داشته است و همچنان در هنر و ادبیات معاصر نیز تأثیرگذاری دارد.
نظریه و مکتب خاصی که در دهه 1930 در شوروی آغاز شد و تا دهه 1950 دوام داشت و همه آثار هنری به ویژه سینما را تحت تاثیر قرار داد. اساس این نظریه بر این مسئله استوار بود که هر گونه اثر هنری باید از نظر تاریخی واقعی و موثق باشد و از نظر ایدئولوژیکی هم باید برای آموزش مبانی کمونیسم به کارگران مفید باشد. تناقض کاملا آشکاری در این نظریه وجود دارد. در این نظریه فرمالیسم به شدت محکوم بود و فرد گرایی یا ذهن گرایی نباید کمترین نقشی می داشت.استالین از سال 1927 که زمام امور کشور را به دست گرفت، مبانی این نظریه را به شدت مورد حمایت قرار داد. در نتیجه هنرمندان مختلف به ویژه سینماگران تحت فشار شدید قرار گرفتند. و به این ترتیب دوره فرمالیسم، شکوفاترین دوره تاریخ سینما در این کشور و یکی از مهم ترین ادوار سینمای جهان با هنرمندان بزرگی چون سرگئی آیزنشتاین (Sergei Eisenstein) ، پودوفکین (Pudovkin) و ژیگا ورتوف (Dziga Vertov) و با آن همه آثار ارزنده رو به افول نهاد و جای آن را ساخت فیلم های تبلیغاتی و متظاهرانه گرفت.