برداشت سه گانه (Triple Take) در سینما، به معنای فیلم برداری یک صحنه خاص از سه زاویه مختلف یا سه بار پیاپی است. این تکنیک به کارگردانان و تدوین گران اجازه می دهد تا بهترین برداشت را انتخاب کرده و یا از ترکیب چند برداشت برای ایجاد صحنه ای جذاب و پویا استفاده کنند. کاربردهای برداشت سه گانه: 1. تنوع در نماها : - فیلم برداری از زوایای مختلف به کارگردان اجازه می دهد که صحنه را از چشم اندازهای مختلف نشان دهد و تجربه بصری متنوعی برای مخاطب ایجاد کند. 2. تدوین و ویرایش بهتر : - داشتن چندین برداشت از یک صحنه به تدوین گر اجازه می دهد تا بهترین بخش ها را انتخاب کرده و به هم متصل کند، که می تواند به بهبود ریتم و جریان فیلم کمک کند. 3. پوشش خطاها : - در صورتی که در یکی از برداشت ها خطا یا نقصی وجود داشته باشد، می توان از برداشت های دیگر استفاده کرد تا صحنه به صورت کامل و بدون نقص باشد. 4. ایجاد تنش و هیجان : - تغییر سریع بین نماهای مختلف می تواند به ایجاد تنش، هیجان و احساسات مختلف در صحنه کمک کند. مراحل برداشت سه گانه: 1. برنامه ریزی و پیش تولید : - در این مرحله، کارگردان و فیلم بردار برنامه ریزی می کنند که از چه زوایایی و چگونه صحنه فیلم برداری شود. 2. فیلم برداری : - صحنه سه بار از زوایای مختلف یا با تنظیمات مختلف فیلم برداری می شود. ممکن است از لنزها و فاصله های مختلفی استفاده شود تا نماهای نزدیک، متوسط و دور به دست آید. 3. تدوین و ویرایش : - در مرحله تدوین، بهترین بخش های هر برداشت انتخاب شده و به هم متصل می شوند. تدوین گر ممکن است از تکنیک های مختلفی برای ترکیب نماها استفاده کند تا صحنه نهایی جذاب تر و منسجم تر باشد. مثال ها و موارد استفاده: - صحنه های اکشن : در صحنه های اکشن، استفاده از برداشت سه گانه می تواند به ایجاد تنش و هیجان بیشتر کمک کند. مثلاً، در یک صحنه مبارزه، می توان از نماهای نزدیک برای نشان دادن جزئیات، نماهای متوسط برای نشان دادن حرکات کلی و نماهای دور برای نشان دادن موقعیت کلی استفاده کرد. - دیالوگ های مهم : در صحنه های دیالوگ، استفاده از نماهای مختلف می تواند به تاکید بر واکنش ها و احساسات شخصیت ها کمک کند. - مناظر طبیعی و صحنه های بصری زیبا : برای نشان دادن مناظر طبیعی و صحنه های بصری زیبا، استفاده از برداشت های مختلف می تواند به برجسته سازی زیبایی های طبیعی کمک کند. مزایا و معایب: مزایا : - ایجاد تنوع بصری. - امکان پوشش خطاها و نقص ها. - افزایش کیفیت تدوین و ویرایش. - تقویت تأثیر احساسی صحنه. معایب : - افزایش زمان و هزینه تولید. - نیاز به برنامه ریزی دقیق تر. - احتمال ایجاد پیچیدگی در مرحله تدوین. برداشت سه گانه یکی از تکنیک های قدرتمند در فیلم سازی است که به کارگردانان و تدوین گران امکان می دهد تا صحنه های جذاب تر و پویاتری خلق کنند و تجربه تماشای بهتری را برای مخاطبان فراهم آورند. فیلم برداری از ماجرایی در سه مرتبه مختلف، به ترتیب از نمای دور، نمای متوسط و نمای نزدیک. حرکت باید عینا تکرار شود تا امکان برش تطبیقی فراهم شود. این روش دست تدوینگر را باز می گذارد تا فیلم ها را مطابق سلیقه و توصیه به هم پیوند بزند.
