نمای کرین (Crane Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تکنیکی اشاره دارد که از یک دستگاه کرین یا بوم (crane or boom) برای حرکت دوربین به ارتفاع و یا در نواحی دورتر از زمین استفاده می کند. این تکنیک به کارگردان امکان می دهد تا دیدگاه دوربین را از یک زاویه بالا، یا به طور عمومی در نواحی دورتر از صحنه، نمایش دهد. ویژگی های نمای کرین عبارتند از: 1. زاویه دید بالا : این تکنیک به دوربین اجازه می دهد که از یک زاویه بالا به صحنه نگاه کند، که اغلب ارتباطات و تعاملات بین شخصیت ها و یا جزئیات فضایی را به نمایش می گذارد. 2. حرکت آزاد : با استفاده از دستگاه کرین، دوربین می تواند به آسانی حرکت کند و از زوایای مختلف و در ارتفاع های مختلفی به صحنه نگاه کند، که این امر به کارگردان امکان می دهد تا جلوه گری های خاصی را ایجاد کند. 3. استفاده در صحنه های گسترده : نمای کرین معمولاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش گسترده از مکان یا فعالیت هایی از بالا داریم، به کار می رود، مانند مناظر طبیعی، تجمعات بزرگ، و یا حتی صحنه های عمومی. 4. استفاده برای ایجاد حساسیت بصری : این تکنیک می تواند برای ایجاد حساسیت بصری، افزایش تنوع تصاویر، و یا جلوه گری های ویژه در صحنه ها استفاده شود، زیرا به دوربین اجازه می دهد تا به جزئیات بیشتری توجه کند و فضای بصری را بهتر به نمایش بگذارد. نمای کرین به عنوان یکی از تکنیک های مهم در فیلم سازی برای ایجاد دیدگاه های جالب و زاویه های دید مختلف در صحنه ها استفاده می شود و نقش مهمی در ایجاد تاثیر و جلب توجه تماشاگران دارد. نمایی که با دوربین روی کرین (جرثقیل ویژه) گرفته می شود. به نمای کرین نمای جرثقیلی نیز گفته می شود.
پاک کردن (جامه و غیره) تطهیر: دانشمند گفت: جامه ها نمازی کنیم و کفنها که باب بر آورده ایم در گردنهااندازیم، از آلایش پاک داشتن سره کردن: نمازت را نمازی کن بهفت آب نیاز ارنه نمازی کاین چنین نبود جنب خوانند اخوانش. (خاقانی)، نماز گزاردن: خدای تو جهانی پر فرشته همه از فیض روحانی سرشته فرستاد اینت لطف کارسازی که تا کردند برخاکم نمازی. (اسرارنامه عطار) مقابل نا نمازی
تصلیه. (دهار). تسبیح. (تاج المصادر بیهقی). نماز خواندن. نماز گزاردن. نماز گذاشتن. فریضۀ صلاه ادا کردن: باز منصور برخاست پس از آنکه او (بومسلم خراسانی) کشته شد دو رکعت نماز کرد. (تاریخ سیستان). امیر محمود میان دو نماز از خواب برخاست و نماز پیشین بکرد. (تاریخ بیهقی). نماز زیاده کردن کار پیرزنان است و روزه افزون داشتن صرفۀ نان. (خواجه عبداﷲ انصاری). سپس یار بد نماز مکن که بخفته ست مار در محراب. ناصرخسرو. بخورم گر ز دست توست نبید نکنم گر خلاف توست نماز. سعدی. پارسایان روی در مخلوق پشت بر قبله می کنند نماز. سعدی. نگفتی که قبله است خاک حجاز چرا کردی امروز از این سو نماز. سعدی. ای کبک خوش خرام که خوش می روی به ناز غره مشو که گربۀ عابد نماز کرد. حافظ. ، نماز بردن. تعظیم کردن. سجده کردن. سر به احترام فرودآوردن. کرنش کردن: بدان جامه پیش کیکاوس اندر رفت و هیچ نماز نکرد و گفت نه سلام و نه سجده تو را. (مجمل التواریخ). رجوع به نماز بردن شود
جلوه کردن: دگر شب نمایش کند پیشتر تو را روشنائی دهد بیشتر. فردوسی. ، نمودن. راه نمائی کردن. دلالت کردن: مرا گر بدین ره نمایش کنید وز آن بند راه گشایش کنید. فردوسی. ، تظاهر کردن: به پیروزی اندر نمایش کنید جهان آفرین را ستایش کنید. فردوسی
پاک کردن. (غیاث اللغات) (آنندراج). شستن. تطهیر کردن. آب کشیدن. پاکیزه کردن. غسل دادن: تا بر کف پای تو تواند مالید دل را همه شب دیده نمازی می کرد. عسجدی. و اگر این مقیم را دسترس آن باشد که وی را جامۀ نو سازد تقصیر نکند و اگر نباشد تکلیف نکند همان خرقۀ وی را نمازی کند تا چون از گرمابه برآید درپوشد. (کشف المحجوب). گوزنی که با شیر بازی کند زمین جای قربان نمازی کند. نظامی. و جامه پاره های کهنه برچیدندی و نمازی کردندی واز آن ستر عورت ساختندی. (تذکرهالاولیاء ج 2 ص 294). هرچ آن شود پلید نمازی کنند از آب آب ار شود پلید نمازیش چون کنند. امیرخسرو (از آنندراج). من اینجا جامه ها کردم نمازی خجندی گر ز رومی شست دفتر. نظام قاری. دلا به خون دگر دامنی نمازی کن در آب دیدۀ من خیز و آب بازی کن. علی قلی بیگ (از آنندراج). ، صاف نمودن. (غیاث اللغات) (آنندراج). از آلایش پاک داشتن. سره کردن. (فرهنگ فارسی معین) : نمازت را نمازی کن به هفت آب نیاز ار نه نمازی کاین چنین نبود جنب خوانند اخوانش. خاقانی (دیوان چ سجادی ص 214)
نمای کلی (Wide Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به تصویری از یک صحنه یا مکان در زاویه ای وسیع و کلی اشاره دارد. این نمایشگری به تماشاگر اجازه می دهد که محیط کلی و گسترده ای از صحنه را ببیند و به شخصیت ها یا اجسام مختلف در آن فضا بپردازد. ویژگی های نمای کلی عبارتند از: 1. نمایش کلیت : این نما به تماشاگر اجازه می دهد تا به طور کلی مکان یا صحنه را ببیند و ارتباط بین شخصیت ها و یا اجسام مختلف را در آن فضا به وضوح بفهمد. 2. نمایش ابعاد : با نمایش گسترده از صحنه، می توان ابعاد و مقیاس فضایی را به تماشاگر نمایش داد و او را در محیط خود جای داد. 3. استفاده در موقعیت های گسترده : نمای کلی معمولاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش فضای گسترده و جزئیات محیط داریم، به کار می رود، مانند مناظر طبیعی، تجمعات بزرگ، یا حتی صحنه های اکشن و تعقیب. 4. استفاده برای ایجاد جلوه گری : این نمایشگری می تواند برای ایجاد جلوه گری و جذابیت بیشتر در صحنه ها استفاده شود، زیرا به تماشاگر اجازه می دهد تا به طور کامل با محیط و اتفاقات در آن آشنا شود. نمای کلی به عنوان یکی از تکنیک های مهم در فیلم سازی برای نشان دادن محیط کلی و مقیاس صحنه، استفاده می شود و نقش مهمی در ارائه پیکره های وسیع از داستان و فضای بصری دارد. نمای عمومی از صحنه را می گویند.
