نمای خیلی درشت (Extreme Close-up Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به نمایشگری از یک جزئیات بسیار نزدیک یک شیء یا شخصیت اشاره دارد. این نوع نما به طور معمول تنها یک قسمت بسیار کوچک از بدن، صورت، یا یک جزئی از شیء را نمایش می دهد و این نما اغلب برای تاکید بر جزئیات زیبایی یا احساسات شخصیت ها به کار می رود. ویژگی های نمای خیلی درشت عبارتند از: 1. نزدیکی بسیار زیاد : این نما به تماشاگر اجازه می دهد تا جزئیات کوچک و نزدیکی های غیر قابل مشاهده به چشم برسد، مانند خطوط صورت، ابروها، یا حتی قطرات عرق روی پوست. 2. تمرکز بر روی جزئیات : با تمرکز بر روی جزئیات کوچک، این نما به کارگردان اجازه می دهد تا بر روی احساسات، وضعیت روحی، یا جزئیات ظاهری شخصیت تمرکز کند. 3. استفاده در موقعیت های خاص : نمای خیلی درشت معمولاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش دقیق و عمیق جزئیات یک شخصیت یا شیء وجود دارد، مانند صحنه های نزدیک تر از چهره، چشم، یا دیگر جزئیات مهم استفاده می شود. 4. استفاده برای تأثیر گذاری : این نمایشگری معمولاً برای ایجاد تأثیرات زیاد در تماشاگران استفاده می شود، زیرا قادر است احساسات و حالات شخصیت ها را به یک نحو واضح تر و مستقیم تر نشان دهد. نمای خیلی درشت به عنوان یک ابزار بسیار قدرتمند در فیلم سازی برای ایجاد ارتباط عمیقتر و تأثیر گذارتر بین شخصیت ها و تماشاگران استفاده می شود و نقش مهمی در نشان دادن جزئیات مختلف و مهم داستان دارد. نمایی که از اجزای یک شی در فاصله ی بسیار نزدیک گرفته میشود، مثل نمای چشم و لب. نمای آغازین فیلم ”دیوار“ اثر ”آلن پارکر“ که دوربین از فاصله بسیار نزدیک دست شخصیت اصلی را در کادر دارد، بهترین نمونه ی نمای خیلی درشت است.نمای خیلی درشت (Extreme Close-up Shot) در زبان سینما و فیلم سازی به نمایشگری از یک جزئیات بسیار نزدیک یک شیء یا شخصیت اشاره دارد. این نوع نما به طور معمول تنها یک قسمت بسیار کوچک از بدن، صورت، یا یک جزئی از شیء را نمایش می دهد و این نما اغلب برای تاکید بر جزئیات زیبایی یا احساسات شخصیت ها به کار می رود. ویژگی های نمای خیلی درشت عبارتند از: 1. نزدیکی بسیار زیاد : این نما به تماشاگر اجازه می دهد تا جزئیات کوچک و نزدیکی های غیر قابل مشاهده به چشم برسد، مانند خطوط صورت، ابروها، یا حتی قطرات عرق روی پوست. 2. تمرکز بر روی جزئیات : با تمرکز بر روی جزئیات کوچک، این نما به کارگردان اجازه می دهد تا بر روی احساسات، وضعیت روحی، یا جزئیات ظاهری شخصیت تمرکز کند. 3. استفاده در موقعیت های خاص : نمای خیلی درشت معمولاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش دقیق و عمیق جزئیات یک شخصیت یا شیء وجود دارد، مانند صحنه های نزدیک تر از چهره، چشم، یا دیگر جزئیات مهم استفاده می شود. 4. استفاده برای تأثیر گذاری : این نمایشگری معمولاً برای ایجاد تأثیرات زیاد در تماشاگران استفاده می شود، زیرا قادر است احساسات و حالات شخصیت ها را به یک نحو واضح تر و مستقیم تر نشان دهد. نمای خیلی درشت به عنوان یک ابزار بسیار قدرتمند در فیلم سازی برای ایجاد ارتباط عمیقتر و تأثیر گذارتر بین شخصیت ها و تماشاگران استفاده می شود و نقش مهمی در نشان دادن جزئیات مختلف و مهم داستان دارد. نمایی که از اجزای یک شی در فاصله ی بسیار نزدیک گرفته میشود، مثل نمای چشم و لب. نمای آغازین فیلم ”دیوار“ اثر ”آلن پارکر“ که دوربین از فاصله بسیار نزدیک دست شخصیت اصلی را در کادر دارد، بهترین نمونه ی نمای خیلی درشت است.
