صدای استریوفونیک (Stereo یا Stereophonic) در فیلم برداری و صوت برداری به یک فرمت صوتی اشاره دارد که از دو کانال صوتی جداگانه استفاده می کند تا به تماشاگر احساس مکانی ثابت و تجربه ای غنی تر از صدا دهد. در این فرمت، صدا به طور جداگانه از دو نقطه مختلف (کانال های چپ و راست) پخش می شود که این امر به تماشاگر امکان می دهد تا بهتر از مکان ها و حرکات صوتی در فیلم یا نمایش پی ببرد. مزایا و ویژگی های صدای استریوفونیک: 1. مکانیکی بودن صدا : با استفاده از دو کانال جداگانه، صداها به صورتی که در واقعیت تجسم می شود، از جهت چپ و راست به گوش تماشاگر می رسد. این باعث می شود تجربهٔ شنیداری طبیعی تر و واقعی تری ارائه شود. 2. تجربهٔ غنی تر : صدای استریوفونیک امکان ارائهٔ تفاوت های صوتی در دو طرف گوش تماشاگر را فراهم می کند که باعث می شود تا مکان ها، فضاها و حتی جنبه های احساسی بیشتری به نمایش درآید. 3. کاربردهای گسترده : صدای استریوفونیک در فیلم های سینمایی، فیلم های مستند، تولیدات تلویزیونی و حتی بازی های ویدئویی استفاده می شود. این فرمت به دلیل توانایی ارائهٔ تجربهٔ صوتی غنی تر، جزئیات بیشتر و احساسات عمیق تر، در بسیاری از حوزه های مختلف صوتی-تصویری پرکاربرد است. 4. کیفیت بالا : با توجه به استفاده از دو کانال جداگانه، صدای استریوفونیک به طور کلی کیفیت بهتری نسبت به صدای مونوفونیک (یک کانال) دارد و این به ارائهٔ تجربهٔ شنیداری متمایز و پرکیفیت کمک می کند. صدای استریوفونیک به عنوان یک استاندارد معمول در صنعت صوتی-تصویری برای ایجاد تجربهٔ صوتی عمیق تر و غنی تر ترکیبی از مکان ها، جزئیات و احساسات بیشتر در فضاهای صوتی مختلف استفاده می شود و به تماشاگران امکان می دهد تا به صورت بیشتری در داستان ها و صحنه هایی که در معرض قرار می گیرند، غرق شوند. صدایی که به لحاظ بعد، عمق و جهت به صدای طبیعی نزدیک است و می تواند میزان مشارکت تماشاگر در فیلم را بالا ببرد. صدای دالبی دیجیتال و شکل تکامل یافته صدای استریو فونیک است که در این حالت، صدا در شش باند ضبط و پخش می شود
مقدمه مفهومی درباره واژه ذخیره شده (Stored) به داده ها یا اطلاعاتی اشاره دارد که به صورت پایدار در یک رسانه ذخیره سازی دیجیتال ثبت شده اند و آماده بازیابی و استفاده هستند. این وضعیت مقابل داده های موقت یا در حال پردازش قرار می گیرد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در بازیابی اطلاعات، مدیریت پایگاه داده، کار با فایل سیستم، تحلیل داده های تاریخی و عملیات پشتیبان گیری استفاده می شود. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT 1. فایل های ذخیره شده در هارددیسک 2. رکوردهای ثبت شده در پایگاه داده 3. اطلاعات ذخیره شده در حافظه ابری 4. تنظیمات ذخیره شده برنامه ها 5. لاگ های سیستم که ذخیره شده اند نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم ها، داده های ذخیره شده به عنوان منبع اطلاعات عمل می کنند. در برنامه نویسی، امکان بازیابی حالت قبلی را فراهم می کنند. در سیستم های تحلیلی، پایه گزارش گیری و تحلیل هستند. در امنیت، حفاظت از داده های ذخیره شده اهمیت ویژه ای دارد. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم داده های ذخیره شده از اولین سیستم های ذخیره سازی وجود داشت. در دهه 1990 با گسترش پایگاه داده ها اهمیت یافت. امروزه در سیستم های بزرگ داده به چالشی اساسی تبدیل شده است. تفکیک آن از واژگان مشابه ذخیره شده با کش شده (Cached) تفاوت دارد: اولی پایدار است، دومی موقت. با بایگانی شده نیز متفاوت است که معمولاً به داده های کم کاربرد اشاره دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با متدهای read. در Java با کلاس های FileInputStream. در وب با sessionStorage. در پایگاه داده با SELECT. در سیستم عامل ها با فراخوانی های سیستمی بازیابی. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج: داده های ذخیره شده همیشه در دسترس هستند. چالش اصلی: مدیریت یکپارچگی و سازگاری داده های ذخیره شده در سیستم های توزیع شده. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی توانایی کار با داده های ذخیره شده از مهارت های اساسی در توسعه نرم افزار است. روش های بهینه بازیابی این داده ها بر عملکرد سیستم تأثیر مستقیم دارد.
