صدای اپتیک (Optical Sound) به یک فرم پخش صوت در فیلم های سینمایی گفته می شود که به وسیلهٔ نور و اپتیک پخش می شود. در این سیستم، صدا به صورت اپتیکی روی کره ی فیلم ضبط می شود و در زمان پخش، با استفاده از یک پروژکتور و لجنزهای ویژه، به صورت صوت تبدیل می شود. این روش پخش صدا برای فیلم های سینمایی قدیمی استفاده می شد و در برخی موارد هنوز هم استفاده می شود، اما با گسترش فناوری های دیجیتال، استفاده از صداهای دیجیتال معمول تر شده است. عملکرد صدای اپتیک: 1. ضبط صدا : در فرآیند تولید فیلم، صدای مورد نظر بر روی کره فیلم به وسیلهٔ یک پهنه نوری و نوکلیس (یک پهنه نوری با قطر زیاد) ضبط می شود. در اینجا، فرکانس های صوتی به گونه ای تبدیل می شوند که می توانند توسط سیستم پخش فیلم خوانده شوند. 2. پخش صدا : هنگامی که فیلم در یک پروژکتور پخش می شود، لجنز های خاصی به کمک یک سیگنال نوری بر روی نوار صدای اپتیک کره فیلم خوانده می شوند. این سیگنال نوری باعث تولید صدا متناسب با صوت ضبط شده می شود و توسط بلندگوهای پروژکتور به تماشاگر منتقل می شود. 3. کیفیت صدا : صدای اپتیکی به طور کلی کیفیت پایین تری نسبت به فرمت های دیجیتالی دارد، اما در اوایل دوره های سینمایی، این تکنولوژی از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. با پیشرفت فناوری، استفاده از فرمت های صوتی دیجیتالی نظیر Dolby Digital و DTS در سینماها و تجربه های سینمای خانگی معمول تر شده است. به طور کلی، صدای اپتیک یکی از روش های اولیه پخش صدا در فیلم های سینمایی بوده است که با گذر زمان به دلیل تکنولوژی های دیجیتال جای خود را به تازه ترین روش ها داده است. سیگنالی است که درحاشیه ی نوار فیلم به صورت یک رشته خطوط نوری و زیگزاگ شکل ثبت شده و هنگام نمایش توسط یک چشم الکتریکی به صدا تبدیل میشود.صدای اپتیک (Optical Sound) به یک فرم پخش صوت در فیلم های سینمایی گفته می شود که به وسیلهٔ نور و اپتیک پخش می شود. در این سیستم، صدا به صورت اپتیکی روی کره ی فیلم ضبط می شود و در زمان پخش، با استفاده از یک پروژکتور و لجنزهای ویژه، به صورت صوت تبدیل می شود. این روش پخش صدا برای فیلم های سینمایی قدیمی استفاده می شد و در برخی موارد هنوز هم استفاده می شود، اما با گسترش فناوری های دیجیتال، استفاده از صداهای دیجیتال معمول تر شده است. عملکرد صدای اپتیک: 1. ضبط صدا : در فرآیند تولید فیلم، صدای مورد نظر بر روی کره فیلم به وسیلهٔ یک پهنه نوری و نوکلیس (یک پهنه نوری با قطر زیاد) ضبط می شود. در اینجا، فرکانس های صوتی به گونه ای تبدیل می شوند که می توانند توسط سیستم پخش فیلم خوانده شوند. 2. پخش صدا : هنگامی که فیلم در یک پروژکتور پخش می شود، لجنز های خاصی به کمک یک سیگنال نوری بر روی نوار صدای اپتیک کره فیلم خوانده می شوند. این سیگنال نوری باعث تولید صدا متناسب با صوت ضبط شده می شود و توسط بلندگوهای پروژکتور به تماشاگر منتقل می شود. 3. کیفیت صدا : صدای اپتیکی به طور کلی کیفیت پایین تری نسبت به فرمت های دیجیتالی دارد، اما در اوایل دوره های سینمایی، این تکنولوژی از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. با پیشرفت فناوری، استفاده از فرمت های صوتی دیجیتالی نظیر Dolby Digital و DTS در سینماها و تجربه های سینمای خانگی معمول تر شده است. به طور کلی، صدای اپتیک یکی از روش های اولیه پخش صدا در فیلم های سینمایی بوده است که با گذر زمان به دلیل تکنولوژی های دیجیتال جای خود را به تازه ترین روش ها داده است. سیگنالی است که درحاشیه ی نوار فیلم به صورت یک رشته خطوط نوری و زیگزاگ شکل ثبت شده و هنگام نمایش توسط یک چشم الکتریکی به صدا تبدیل میشود.
