معنی دیپ فوکوس

دیپ فوکوس

دیپ فوکوس (Deep Focus) یا حالت کانونی عمیق یا ژرف نمایی در فیلم سازی به تکنیکی اشاره دارد که در آن فضای عمیق در تمامی قسمت های صحنه حفظ می شود. این تکنیک معمولاً با استفاده از دیافراگم باز و فوکوس در فاصله های مختلف از دوربین اعمال می شود، به نحوی که هم فرم ها و اشیاء در فاصله نزدیک و هم در فاصله دور از دوربین به وضوح قابل مشاهده باشند.
ویژگی های حالت کانونی عمیق:
1. فرم های در فاصله نزدیک و دور به وضوح دیده می شوند : با استفاده از این تکنیک، هم آنچه که در نزدیکی دوربین و هم آنچه که در دوری از آن قرار دارد، به وضوح قابل مشاهده است.
2. عمق معمولاً بزرگ : دیافراگم باز (بزرگ) استفاده می شود که باعث می شود تمام فرم ها از نزدیک تا دور فوکوس شوند.
3. استفاده از فوکوس طولانی : فوکوس طولانی بر روی فاصله های مختلف اعمال می شود تا تمامی اجزای صحنه به وضوح دیده شوند.
کاربردهای حالت کانونی عمیق:
- افزایش عمق در فضا : این تکنیک برای ایجاد احساس عمق و بزرگنمایی فضایی مفید است، مخصوصاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش چندین اجزا در فواصل مختلف دارند.
- تاکید بر جزئیات : با استفاده از حالت کانونی عمیق، جزئیات در تمام فاصله ها به وضوح مشخص می شوند که می تواند برای نمایش محیط و اجزای مهم صحنه موثر باشد.
- استفاده در فیلم های دراماتیک : این تکنیک معمولاً در فیلم های دراماتیک و فیلم های کلاسیک برای ایجاد احساسی عمیق تر از فضای فیلم استفاده می شود.
نکات پایانی:
حالت کانونی عمیق یکی از تکنیک های مهم در هنر و فن فیلم سازی است که به کمک آن می توان احساس عمق و وسعت فضایی را به نمایش درآورد. استفاده صحیح از این تکنیک می تواند به بهبود تجربه بصری بیننده کمک کند و احساسات و ایده های نویسنده و کارگردان را به خوبی منعکس کند.
در حالت کانونی عمیق پیش زمینه و پس زمینه ی تصویر وضوح کامل دارد و قابل دیدن است. نمونه ی مثال زدنی این تمهید بصری، نماهای فیلم ”همشهری کین“ ساخته ی ”اورسن ولز“ است که با لنز واید فیلمبرداری شده استدیپ فوکوس (Deep Focus) یا حالت کانونی عمیق یا ژرف نمایی در فیلم سازی به تکنیکی اشاره دارد که در آن فضای عمیق در تمامی قسمت های صحنه حفظ می شود. این تکنیک معمولاً با استفاده از دیافراگم باز و فوکوس در فاصله های مختلف از دوربین اعمال می شود، به نحوی که هم فرم ها و اشیاء در فاصله نزدیک و هم در فاصله دور از دوربین به وضوح قابل مشاهده باشند.
ویژگی های حالت کانونی عمیق:
1. فرم های در فاصله نزدیک و دور به وضوح دیده می شوند : با استفاده از این تکنیک، هم آنچه که در نزدیکی دوربین و هم آنچه که در دوری از آن قرار دارد، به وضوح قابل مشاهده است.
2. عمق معمولاً بزرگ : دیافراگم باز (بزرگ) استفاده می شود که باعث می شود تمام فرم ها از نزدیک تا دور فوکوس شوند.
3. استفاده از فوکوس طولانی : فوکوس طولانی بر روی فاصله های مختلف اعمال می شود تا تمامی اجزای صحنه به وضوح دیده شوند.
کاربردهای حالت کانونی عمیق:
- افزایش عمق در فضا : این تکنیک برای ایجاد احساس عمق و بزرگنمایی فضایی مفید است، مخصوصاً در صحنه هایی که نیاز به نمایش چندین اجزا در فواصل مختلف دارند.
- تاکید بر جزئیات : با استفاده از حالت کانونی عمیق، جزئیات در تمام فاصله ها به وضوح مشخص می شوند که می تواند برای نمایش محیط و اجزای مهم صحنه موثر باشد.
- استفاده در فیلم های دراماتیک : این تکنیک معمولاً در فیلم های دراماتیک و فیلم های کلاسیک برای ایجاد احساسی عمیق تر از فضای فیلم استفاده می شود.
نکات پایانی:
حالت کانونی عمیق یکی از تکنیک های مهم در هنر و فن فیلم سازی است که به کمک آن می توان احساس عمق و وسعت فضایی را به نمایش درآورد. استفاده صحیح از این تکنیک می تواند به بهبود تجربه بصری بیننده کمک کند و احساسات و ایده های نویسنده و کارگردان را به خوبی منعکس کند.
در حالت کانونی عمیق پیش زمینه و پس زمینه ی تصویر وضوح کامل دارد و قابل دیدن است. نمونه ی مثال زدنی این تمهید بصری، نماهای فیلم ”همشهری کین“ ساخته ی ”اورسن ولز“ است که با لنز واید فیلمبرداری شده است