در سینمای صامت، حرکت سریع به طرق مختلفی به نمایش در می آمد، اما یکی از تکنیک های معروف برای نمایش حرکت سریع بودن استفاده از `فریم ریت` بالا است. در فیلم های صامت، فریم ریت یا تعداد فریم هایی که در هر ثانیه نمایش داده می شود، ممکن بود به طور قابل ملاحظه ای بالا برود تا حرکت ها به نمایش در آیند. علاوه بر این، برخی تکنیک های دیگری نیز در سینمای صامت برای نمایش حرکت سریع مورد استفاده قرار می گرفتند: ۱. تعقیب و گریز : این تکنیک به کارگیری دوربین در دنبالهای حرکتی سریع یا مبارزات فعال اطلاق می شد که به اثرات بصری دینامیک بیشتری منجر می شد. ۲. استفاده از پرده : تکنیک استفاده از پرده برای ایجاد حرکت سریع به کار می رفت، به طوری که با افزایش سرعت پخش فیلم، حرکت به نمایش در می آمد. ۳. مونتاژ دینامیک : اینکه ترکیب بخش های مختلف فیلم به یکدیگر برای نشان دادن حرکات سریع در موقعیت های مختلف. ۴. استفاده از افکت های ویژه : برای ایجاد حرکت سریع، از افکت های ویژه مانند افکت های پرنده یا تیز کردن حرکت ها استفاده می شد. این تکنیک ها و استراتژی ها باعث می شدند که حرکت ها در فیلم های صامت به نمایش در آیند و اثرات بصری دینامیک و مهیجی را برای بیننده ایجاد کنند، بدون اینکه نیاز به استفاده از صدا و تکنولوژی های صوتی داشته باشند که در آن زمان در دسترس نبودند. در سینمای صامت، حرکت سریع به طرق مختلفی به نمایش در می آمد، اما یکی از تکنیک های معروف برای نمایش حرکت سریع بودن استفاده از `فریم ریت` بالا است. در فیلم های صامت، فریم ریت یا تعداد فریم هایی که در هر ثانیه نمایش داده می شود، ممکن بود به طور قابل ملاحظه ای بالا برود تا حرکت ها به نمایش در آیند. علاوه بر این، برخی تکنیک های دیگری نیز در سینمای صامت برای نمایش حرکت سریع مورد استفاده قرار می گرفتند: ۱. تعقیب و گریز : این تکنیک به کارگیری دوربین در دنبالهای حرکتی سریع یا مبارزات فعال اطلاق می شد که به اثرات بصری دینامیک بیشتری منجر می شد. ۲. استفاده از پرده : تکنیک استفاده از پرده برای ایجاد حرکت سریع به کار می رفت، به طوری که با افزایش سرعت پخش فیلم، حرکت به نمایش در می آمد. ۳. مونتاژ دینامیک : اینکه ترکیب بخش های مختلف فیلم به یکدیگر برای نشان دادن حرکات سریع در موقعیت های مختلف. ۴. استفاده از افکت های ویژه : برای ایجاد حرکت سریع، از افکت های ویژه مانند افکت های پرنده یا تیز کردن حرکت ها استفاده می شد. این تکنیک ها و استراتژی ها باعث می شدند که حرکت ها در فیلم های صامت به نمایش در آیند و اثرات بصری دینامیک و مهیجی را برای بیننده ایجاد کنند، بدون اینکه نیاز به استفاده از صدا و تکنولوژی های صوتی داشته باشند که در آن زمان در دسترس نبودند.
