معنی Academy Ratio

Academy Ratio

دهانه آکادمی (Academy Ratio) یک نسبت ابعاد (Aspect Ratio) است که به طور سنتی در صنعت فیلم سازی استفاده می شد. این نسبت ابعاد، نسبت عرض به ارتفاع تصویر است که در این حالت 1.37:1 می باشد. این بدان معناست که عرض تصویر 1.37 برابر ارتفاع آن است. دهانه آکادمی از دهه 1930 تا دهه 1950 به عنوان استاندارد اصلی در تولید فیلم های سینمایی مورد استفاده قرار می گرفت.
تاریخچه و اهمیت دهانه آکادمی:
1. تاریخچه :
- نسبت ابعاد 1.37:1 به عنوان دهانه آکادمی در سال 1932 توسط آکادمی علوم و هنرهای سینمایی (AMPAS) تعریف شد تا استانداردی برای نمایش فیلم های صوتی باشد. این استاندارد به منظور حل مشکلاتی که با ورود صدا به فیلم های سینمایی به وجود آمده بود، تدوین شد.
2. ویژگی ها :
- این نسبت ابعاد یک تصویر تقریباً مربع شکل ایجاد می کند که تعادل خوبی بین عرض و ارتفاع تصویر فراهم می کند. نسبت 1.37:1 اندکی عریض تر از نسبت 1.33:1 است که در فیلم های صامت استفاده می شد.
3. اهمیت تاریخی :
- دهانه آکادمی به مدت چند دهه استاندارد اصلی برای فیلم سازی در هالیوود بود و بسیاری از فیلم های کلاسیک در این نسبت ابعاد ساخته شدند. از دهه 1950، با معرفی تلویزیون و نیاز به ارائه تصاویر عریض تر، نسبت های ابعاد جدیدتری مانند 1.85:1 و 2.35:1 (سینمااسکوپ) به وجود آمدند.
فیلم های معروف ساخته شده در نسبت دهانه آکادمی:
1. `Casablanca` (1942) :
- این فیلم کلاسیک در نسبت 1.37:1 فیلم برداری شده و یکی از برجسته ترین نمونه های استفاده از دهانه آکادمی است.
2. `Citizen Kane` (1941) :
- این شاهکار اورسون ولز نیز در دهانه آکادمی ساخته شده و به خاطر ترکیب بندی های تصویری خلاقانه اش شناخته می شود.
3. `Gone with the Wind` (1939) :
- این فیلم حماسی نیز در نسبت ابعاد 1.37:1 فیلم برداری شده و یکی از پرطرفدارترین فیلم های تاریخ سینما است.
تغییرات و تکامل نسبت های ابعاد:
- دهانه آکادمی به عنوان استاندارد اصلی : تا اوایل دهه 1950، دهانه آکادمی استاندارد اصلی فیلم های سینمایی بود. با ظهور تلویزیون و تغییرات در فناوری نمایش، نسبت های عریض تر به تدریج محبوبیت بیشتری پیدا کردند.
- ورود نسبت های عریض تر : در دهه 1950، با معرفی نسبت های ابعاد عریض تر مانند 1.85:1 و 2.35:1، فیلم سازان به تدریج به استفاده از این نسبت ها روی آوردند تا تجربه بصری فراگیرتری برای مخاطبان فراهم کنند.
- بازگشت به دهانه آکادمی در فیلم های مدرن : اگرچه نسبت های عریض تر همچنان محبوب هستند، برخی از فیلم سازان مدرن گاهی از نسبت 1.37:1 استفاده می کنند تا حس و حال خاصی به فیلم خود ببخشند یا به یک دوره تاریخی خاص اشاره کنند. به عنوان مثال، فیلم `The Grand Budapest Hotel` (2014) به کارگردانی وس اندرسون، از نسبت 1.37:1 برای بخش هایی از داستان که در دهه 1930 و 1940 می گذرد، استفاده می کند.
نتیجه گیری:
دهانه آکادمی (1.37:1) یکی از مهم ترین نسبت های ابعاد در تاریخ سینما است که تأثیر بسزایی بر فیلم سازی کلاسیک داشته است. اگرچه نسبت های عریض تر امروزه بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند، نسبت 1.37:1 همچنان به عنوان یک انتخاب خلاقانه و نوستالژیک در برخی از آثار مدرن دیده می شود. دهانه آکادمی (Academy Ratio) یک نسبت ابعاد (Aspect Ratio) است که به طور سنتی در صنعت فیلم سازی استفاده می شد. این نسبت ابعاد، نسبت عرض به ارتفاع تصویر است که در این حالت 1.37:1 می باشد. این بدان معناست که عرض تصویر 1.37 برابر ارتفاع آن است. دهانه آکادمی از دهه 1930 تا دهه 1950 به عنوان استاندارد اصلی در تولید فیلم های سینمایی مورد استفاده قرار می گرفت.
تاریخچه و اهمیت دهانه آکادمی:
1. تاریخچه :
- نسبت ابعاد 1.37:1 به عنوان دهانه آکادمی در سال 1932 توسط آکادمی علوم و هنرهای سینمایی (AMPAS) تعریف شد تا استانداردی برای نمایش فیلم های صوتی باشد. این استاندارد به منظور حل مشکلاتی که با ورود صدا به فیلم های سینمایی به وجود آمده بود، تدوین شد.
2. ویژگی ها :
- این نسبت ابعاد یک تصویر تقریباً مربع شکل ایجاد می کند که تعادل خوبی بین عرض و ارتفاع تصویر فراهم می کند. نسبت 1.37:1 اندکی عریض تر از نسبت 1.33:1 است که در فیلم های صامت استفاده می شد.
3. اهمیت تاریخی :
- دهانه آکادمی به مدت چند دهه استاندارد اصلی برای فیلم سازی در هالیوود بود و بسیاری از فیلم های کلاسیک در این نسبت ابعاد ساخته شدند. از دهه 1950، با معرفی تلویزیون و نیاز به ارائه تصاویر عریض تر، نسبت های ابعاد جدیدتری مانند 1.85:1 و 2.35:1 (سینمااسکوپ) به وجود آمدند.
فیلم های معروف ساخته شده در نسبت دهانه آکادمی:
1. `Casablanca` (1942) :
- این فیلم کلاسیک در نسبت 1.37:1 فیلم برداری شده و یکی از برجسته ترین نمونه های استفاده از دهانه آکادمی است.
2. `Citizen Kane` (1941) :
- این شاهکار اورسون ولز نیز در دهانه آکادمی ساخته شده و به خاطر ترکیب بندی های تصویری خلاقانه اش شناخته می شود.
3. `Gone with the Wind` (1939) :
- این فیلم حماسی نیز در نسبت ابعاد 1.37:1 فیلم برداری شده و یکی از پرطرفدارترین فیلم های تاریخ سینما است.
تغییرات و تکامل نسبت های ابعاد:
- دهانه آکادمی به عنوان استاندارد اصلی : تا اوایل دهه 1950، دهانه آکادمی استاندارد اصلی فیلم های سینمایی بود. با ظهور تلویزیون و تغییرات در فناوری نمایش، نسبت های عریض تر به تدریج محبوبیت بیشتری پیدا کردند.
- ورود نسبت های عریض تر : در دهه 1950، با معرفی نسبت های ابعاد عریض تر مانند 1.85:1 و 2.35:1، فیلم سازان به تدریج به استفاده از این نسبت ها روی آوردند تا تجربه بصری فراگیرتری برای مخاطبان فراهم کنند.
- بازگشت به دهانه آکادمی در فیلم های مدرن : اگرچه نسبت های عریض تر همچنان محبوب هستند، برخی از فیلم سازان مدرن گاهی از نسبت 1.37:1 استفاده می کنند تا حس و حال خاصی به فیلم خود ببخشند یا به یک دوره تاریخی خاص اشاره کنند. به عنوان مثال، فیلم `The Grand Budapest Hotel` (2014) به کارگردانی وس اندرسون، از نسبت 1.37:1 برای بخش هایی از داستان که در دهه 1930 و 1940 می گذرد، استفاده می کند.
نتیجه گیری:
دهانه آکادمی (1.37:1) یکی از مهم ترین نسبت های ابعاد در تاریخ سینما است که تأثیر بسزایی بر فیلم سازی کلاسیک داشته است. اگرچه نسبت های عریض تر امروزه بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند، نسبت 1.37:1 همچنان به عنوان یک انتخاب خلاقانه و نوستالژیک در برخی از آثار مدرن دیده می شود.