برش سخت (Hard Cut) در زبان فیلم سازی به معنای انتقال ناگهانی و بدون فید از یک صحنه به صحنه دیگر استفاده می شود. این تکنیک بر خلاف فید (Fade) که تدریجی است، صحنه فعلی را به طور ناگهانی قطع کرده و به صحنه بعدی می پردازد بدون اینکه تصویر کاملاً از بین برود. کاربردهای اصلی برش سخت: تأکید بر ارتباط های ناگهانی: برش سخت معمولاً برای نشان دادن ارتباطات ناگهانی بین دو صحنه یا حتی دو موقعیت مکانی یا زمانی مورد استفاده قرار می گیرد. افزایش تنش و حماسه: این تکنیک می تواند برای افزایش تنش در فیلم های اکشن، هیجانی، یا دراماتیک استفاده شود؛ به عنوان مثال، در صحنه های مبارزه یا فرار. افزایش روند داستان: برش سخت می تواند برای نگه داشتن روند داستان و افزایش نشاط بیننده به کار رود، زیرا نقطه اتصال بین صحنه ها را به طور سریع نشان می دهد. نکات مهم: سرعت و انتقال ناگهانی: برش سخت معمولاً با سرعت انجام می شود و نیاز به انتقال ناگهانی دارد که می تواند تنش و تاثیر را بیشتر کند. استفاده در ژانرهای خاص: این تکنیک به طور خاص در فیلم هایی مانند اکشن، هیجانی، ترسناک و حتی برخی درام ها بیشتر دیده می شود، اما در فیلم های هنری و آرت هاوس کمتر استفاده می شود. برش سخت یکی از ابزارهای مهم فیلم سازی است که توانایی ایجاد ارتباطات ناگهانی و تنش در آثار را دارد و می تواند به طراحی داستان و ایجاد اثرات احساسی کمک کند.
صدمۀ سخت. (غیاث اللغات). - سر سخت خوردن، صدمۀ سخت خوردن. (آنندراج). صدمه و آسیب بزرگ رسیدن. (مجموعۀ مترادفات ص 235) : عدو از کفت گرز یک لخت خورد ز سرسختی آخر سر سخت خورد. محمدسعید اشرف (از آنندراج). آن از این کوچه برد سر بسلامت بیرون که سر سخت ز هر سنگ تواند خوردن. صائب (از آنندراج)
