معنی يُزعِجُ
- يُزعِجُ
- آزار دادن، آزار می دهد
واژههای مرتبط با يُزعِجُ
يُشعِلُ
- يُشعِلُ
- اِشتِعال کَردَن، مُشتَعِل مِی شَوَد
يُبعِدُ
- يُبعِدُ
- بیگانِه کَردَن، دور نِگَه مِی دارَد
يُبعِثُ
- يُبعِثُ
- اِرسال کَردَن، او مِی فِرِستَد
يُزهِرُ
- يُزهِرُ
- شُکوفِه دادَن، شُکوفا مِی شَوَد
يُرعِبُ
- يُرعِبُ
- وَحشَت زَدِه کَردَن، او وَحشَت مِی کُند
يُخرِجُ
- يُخرِجُ
- دَفع کَردَن، او بیرون مِی آیَد
يُتعِبُ
- يُتعِبُ
- خَستِه کَردَن، او خَستِه مِی شَوَد
يُبهِجُ
- يُبهِجُ
- شاد کَردَن، او خُوشحال مِی شَوَد
مُزعِج
- مُزعِج
- پُر سَر و صِدا، آزار دَهَندِه، مُزاحِم، ناخُوشایَند، شُلوغ، آشُفتِه کُنَندِه