معنی يُجبِرُ
- يُجبِرُ
- مجبور کردن، او مجبور می کند
واژههای مرتبط با يُجبِرُ
يُخبِرُ
- يُخبِرُ
- اِطِّلاع دادَن، او مِی گویَد
يُفقِرُ
- يُفقِرُ
- فَقیر کَردَن، او فَقیر مِی کُند
يُغمِرُ
- يُغمِرُ
- غوطِه وَر کَردَن، او غَلَبِه مِی کُند
يُغبِشُ
- يُغبِشُ
- مُبهَم کَردَن، او فَریب مِی دَهَد
يُعذِرُ
- يُعذِرُ
- عُذر خوٰاستَن، خُودَش را بَهانه مِی کُند
يُشبِهُ
- يُشبِهُ
- شَباهَت داشتَن، بِه نَظَرِ می رِسَد
يُزهِرُ
- يُزهِرُ
- شُکوفِه دادَن، شُکوفا مِی شَوَد
يُربِكُ
- يُربِكُ
- مُتَحَیِّر کَردَن، گیج می کُنَد
يُحبِطُ
- يُحبِطُ
- نااُمید کَردَن، نااُمید مِی کُند