معنی يُبهِرُ
- يُبهِرُ
- جذب کردن، خیره می شود
واژههای مرتبط با يُبهِرُ
يُزهِرُ
- يُزهِرُ
- شُکوفِه دادَن، شُکوفا مِی شَوَد
يُبهِجُ
- يُبهِجُ
- شاد کَردَن، او خُوشحال مِی شَوَد
يُفقِرُ
- يُفقِرُ
- فَقیر کَردَن، او فَقیر مِی کُند
يُغمِرُ
- يُغمِرُ
- غوطِه وَر کَردَن، او غَلَبِه مِی کُند
يُعذِرُ
- يُعذِرُ
- عُذر خوٰاستَن، خُودَش را بَهانه مِی کُند
يُبعِدُ
- يُبعِدُ
- بیگانِه کَردَن، دور نِگَه مِی دارَد
يُبعِثُ
- يُبعِثُ
- اِرسال کَردَن، او مِی فِرِستَد
يُبرِزُ
- يُبرِزُ
- آشکار کَردَن، بَرجَستِه اَست
يُبذِلُ
- يُبذِلُ
- اِعمال کَردَن، خَرج مِی کُند