معنی يُبعِدُ
- يُبعِدُ
- بیگانه کردن، دور نگه می دارد
واژههای مرتبط با يُبعِدُ
يُبعِثُ
- يُبعِثُ
- اِرسال کَردَن، او مِی فِرِستَد
يُعِيدُ
- يُعِيدُ
- تِکرار کَردَن، او بازیابی مِی کُند
يُطرِدُ
- يُطرِدُ
- بیرون کَردَن، اِخراج مِی کُند، اِخراج کَردَن
يُشعِلُ
- يُشعِلُ
- اِشتِعال کَردَن، مُشتَعِل مِی شَوَد
يُبرِزُ
- يُبرِزُ
- آشکار کَردَن، بَرجَستِه اَست
يُبذِلُ
- يُبذِلُ
- اِعمال کَردَن، خَرج مِی کُند
يُبدِلُ
- يُبدِلُ
- جایگُزین کَردَن، او جایگُزین مِی کُند
يُزعِجُ
- يُزعِجُ
- آزار دادَن، آزار مِی دَهَد
يُرعِبُ
- يُرعِبُ
- وَحشَت زَدِه کَردَن، او وَحشَت مِی کُند