معنی يَحقِقُ
- يَحقِقُ
- دست یافتن، او به دست می آورد
واژههای مرتبط با يَحقِقُ
يَحلِقُ
- يَحلِقُ
- شِناوَر بودَن، او اِصلاح مِی کُند
يَلصِقُ
- يَلصِقُ
- چَسباندَن، مِی چَسبَد
يَفرِقُ
- يَفرِقُ
- تَبعیض کَردَن، او جُدا مِی شَوَد
يَسبِقُ
- يَسبِقُ
- بُرُنزِه کَردَن، مُقَدَّم اَست
يَحمِلُ
- يَحمِلُ
- دَست گِرِفتَن، او حَمل مِی کُند
يَحلِفُ
- يَحلِفُ
- قَسَم خُوردَن، او قَسَم مِی خُورد
يَحفِرُ
- يَحفِرُ
- حَفر کَردَن، او حَفّاری مِی کُند
يَحسِبُ
- يَحسِبُ
- حِساب کَردَن، او مُحاسِبِه مِی کُند
يَحذِفُ
- يَحذِفُ
- حَذف کَردَن، حَذف کُنید