معنی فَتَتَ
- فَتَتَ
- آشفته کردن، دلتنگش شدی، پاره کردن
واژههای مرتبط با فَتَتَ
فَتَنَ
- فَتَنَ
- طُعمِه گُذاشتَن، مَجذوب کَردَن، فَریفتَن
فَتَحَ
- فَتَحَ
- فُرصَت دادَن، بَرایِ باز کَردَن، فَتح کَردَن، باز کَردَن، باز کَردَن قُفل، باز کَردَن رول ها
بَتَرَ
- بَتَرَ
- آسیب زَدَن، قَطع عُضو
حَتَفَ
- حَتَفَ
- خیرِه نِگَاه کَردَن، او دَرگُذَشت
خَتَمَ
- خَتَمَ
- نَتیجِه گِرِفتَن، مُهر و موم، مُهر کَردَن، مُهر زَدَن
جَتَرَ
- جَتَرَ
- حَذف کَردَن، او نُشخوٰار کَرد
ثَبَتَ
- ثَبَتَ
- اِثبات کَردَن، ثابِت
صَحَتَ
- صَحَتَ
- فَریاد زَدَن، او فَریاد زَد
صَمَتَ
- صَمَتَ
- ساکِت کَردَن، سُکوت