معنی صَارَعَ
- صَارَعَ
- تصادم کردن، او مبارزه کرد
واژههای مرتبط با صَارَعَ
سَارَعَ
- سَارَعَ
- دَویدَن، عَجَلِه کَرد
قَارَعَ
- قَارَعَ
- با قاشُق خُوردَن، خوٰانَندِه رَپ
بَاضَعَ
- بَاضَعَ
- تُخم گُذاری کَردَن، تَهَاجُمی
بَارَكَ
- بَارَكَ
- بَخشیدَن، بَرَکَت داد
بَارَزَ
- بَارَزَ
- بَرآمَدِگی پِیدا کَردَن، بَرجَستِه
خَادَعَ
- خَادَعَ
- فَریب دادَن، فَریبَندِه
دَافَعَ
- دَافَعَ
- دِفاع کَردَن، اَنگیزِه، مُحافِظَت کَردَن
تَصَارَعَ
- تَصَارَعَ
- تَضَاد داشتَن، او کُشتی گِرِفت، دَست و پَنجِه نَرم کَردَن
صَادَقَ
- صَادَقَ
- دوست شُدَن، صادِقانِه، تَصوِیب کَردَن