معنی شَهِيّ
- شَهِيّ
- دهان آب انداز، خوشمزه
واژههای مرتبط با شَهِيّ
بَهِيّ
- بَهِيّ
- دِرَخشان، زَرق و بَرق دار
شَهِير
- شَهِير
- مَشهور، مَعروف
شَقِيّ
- شَقِيّ
- شورِشگَر، دِلهُرِه، دَمدَمی، شوخ
شَجِيّ
- شَجِيّ
- اَفسُردِه، خُوش آهَنگ
بَهِيج
- بَهِيج
- زَرق و بَرق دار، جَشن
آَلِيّ
- آَلِيّ
- اَبزاری، بِه
جَهِير
- جَهِير
- غُرِّش، صِدایِ بَم
خَفِيّ
- خَفِيّ
- پِنهانی، پِنهان شُدِه اَست، فَریبَندِه، مَخفی، دَغَلکارانِه
ذَكِيّ
- ذَكِيّ
- باهوش، خُوشمَزِه، هوشمَند، زیرَک، زِرَنگ