معنی تَحَطَّمَ
- تَحَطَّمَ
- سقوط کردن، سقوط
واژههای مرتبط با تَحَطَّمَ
تَحَكَّمَ
- تَحَكَّمَ
- دَستکاری کَردَن، او کُنتُرُل را بِه دَست گِرِفت، قِضاوَت کَردَن
تَحَقَّقَ
- تَحَقَّقَ
- تَأیید کَردَن، تَأیید
تَحَفَّزَ
- تَحَفَّزَ
- ژِست گِرِفتَن، او با اَنگیزِه بود
تَحَصَّنَ
- تَحَصَّنَ
- تَحکیم کَردَن، خُودَش را مُحکَم کَرد
تَحَشَّدَ
- تَحَشَّدَ
- تَرغِیب کَردَن، او تَجَمُّع کَرد
تَحَرَّكَ
- تَحَرَّكَ
- بیقَرار بودَن، حَرَکَت کُنید
تَحَرَّفَ
- تَحَرَّفَ
- تاب بَرداشتَن، او تَحرِیف شُدِه بود
تَحَدَّثَ
- تَحَدَّثَ
- گَپ زَدَن، صُحبَت کَردَن، پُروژِه تَعرِیف کَردَن
تَحَوَّلَ
- تَحَوَّلَ
- تَبدیل کَردَن، تَبدیل، واگُذار کَردَن، تَغییر یافتَن، بِه دُورِ خُود چَرخیدَن