مکتب فلسفی یونانی که جنبۀ عرفانی داشته و جهان را پرتوی از ذات خدایی می داند و چون مؤسس آن فلوطین (پلوتن) به فلسفۀ افلاطون توجه نموده به فلسفۀ نوافلاطونی شهرت یافته
نسبت است به افلاطون حکیم یونانی. - عشق افلاطونی، عشق خالص از شهوت. عشقی که آلوده بشهوت نباشد. آن عشقی که سعدی گوید: ما را نظر بخیر است از عشق خوبرویان آنکو بشر کند میل او خود بشر نباشد. سعدیا عشق نیامیزد و شهوت با هم پیش تسبیح ملائک نرود دیو رجیم. (یادداشت مؤلف)
