معنی گدوک
- گدوک
- جایی از کوه که در زمستان برف در آن جمع شود و مانع عبور و مرور گردد، گردنۀ کوه
واژههای مرتبط با گدوک
گدوک
- گدوک
- راه میان دو کوه گردنه کتل: گدوک اسد آباد گدوک عباس آباد
گدوک
- گدوک
- گردنه کوه، جایی در کوه که برف زیادی می بارد و رفت و آمد مشکل است
گدوک
- گدوک
- شهری کوچک است در روم (آسیای صغیر) و هوایش به سردی مایل. حقوق دیوانیش 16500 دینار است. (از نزهه القلوب ص 99)
گدوک
- گدوک
- نام ایستگاه دوازدهم میان فیروزکوه و دوکل (در راه آهن شمال) فاصله آن تا تهران 218هزار گز است. این گردنه به ارتفاع 6620 گام است و کاروانسرایی بدانجاست و 12میل از فیروزکوه فاصله دارد. (سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو بخش انگلیسی ص 42، 43 و 157)
گدوک
- گدوک
- گردنه. کتل. راه میان دو کوه که در زمستان برف زیاد در آن جمعشود: گدوک عباس آباد، گدوک اسدآباد و گدوک کندوان
گدوک
- گدوک
- نام گردانه ای در میانه ی راه فیروزکوه و سوادکوه
ددوک
- ددوک
- یکی از سازهای بادی است نی لبک
خدوک
- خدوک
- آشفته و پریشان آشفته پریشان آزرده پراکنده، اندوهناک از حسد یا اثری نا ملایم، رشک حسد، غصه اندوه، قهر خشم
خدوک
- خدوک
- رشک، حسد،
برای مِثال از حسد فتح تو خصم تو پی کرد اسب / همچو جحا کز خدوک چرخۀ مادر شکست ، قهر، خشم، غصه، آشفته، پریشان(انوری - ۹۲)
