معنی قابلمه
- قابلمه
- ظرف بزرگ فلزی دردار که در آن خوراک می ریزند یا چیزی در آن می پزند
واژههای مرتبط با قابلمه
قابلمه
- قابلمه
- ظرف بزرگ مسین با در و سرپوش که بر روی هم استوار است و جهت نگهداری پلو و غیره بکار میرود
قابلمه
- قابلمه
- قسمی ظرف بزرگ فلزّی (مسین و غیره). ظرف فلزّی بزرگ با درو سرپوش هم از فلز که بر وی استوار شود برای نگاه داشتن پلو و دیگر چیزها. دیگ فلزی سربسته برای طبخ.
ترکیب ها:
- قابلمه پز. قابلمه پزی. قابلمه کاری کردن
قابلیه
- قابلیه
- قابلیت در فارسی در برخی فرهنگ ها پنداشته اند که قابلیت ساخته فارسی گویان است و قابلیه تازی نیست که برداشت نادرستی است شایندگی شایستگی، پذیرندگی پذیرفتن، فراخوری در خوری، توان توانش
تابلمه
- تابلمه
- نوعی نخ و رشته. هقسمی قیطان
قابله
- قابله
- ماما
قابله
- قابله
- مونث قابل شایندک شایسته زن، پایندان (ضامن)، شب آینده، دایه، پازاج باراج ماناف ماما مونث قابل، زن شایسته، زنی که بچه زایاند ماما مام ناف ماماچه، زنی که بچه را پرورش دهد دایه، ظرفی که مایع مقطر از قرع و انبیق در آن جمع گردد و میز آب را در آن نهند
قابله
- قابله
- پذیرنده، زن شایسته، ماما
قابله
- قابله
- زنی که هنگام زاییدن زن آبستن بچۀ او را می گیرد، ماما، دایه
قابل
ابلمه
- ابلمه
- یک برگ مقل.