معنی دهان بین

دهان بین: دهن بین. کنایه از کسی که به حرف این و آن گوش کند. و رجوع به دهن بین شود

لغت نامه دهخدا

جهان بین: بیننده جهان آنکه یاآنچه دنیا را ببیند، چشم عین، چشم باطنی، فرزند، گردش کننده در اقطار عالم سیاح جهانگرد، روحی که در باطن آدمی نهفته است

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

نهان بین: آنکه باطن امور را بنگرد: (فرسته گسی ساز دانش پذیر نهان بین و پاسخ ده و یاد گیر)

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی معین

لغت نامه دهخدا

نهان بین: معنی شناس. واقعنگر. که به واقع و نهان امرتوجه دارد نه بصورت آن. مقابل ظاهربین:
فرستد کسی ساز دانش پذیر
نهان بین و پاسخ ده و یادگیر.
اسدی.
چشم سر ملک و چشم سر دین است
آن جهان بین واین نهان بین است.
سنائی

لغت نامه دهخدا

فرهنگ گویش مازندرانی

واژه‌های مرتبط با دهان بین