زبون ترین هنگام عمر که زمان پیری است. آخر عمر و آن بدترین عمر است که در آن عقل از کلانسالی بازگردد و صاحب آن از ثمرۀ علم که تفکر در آیات است و قیام بموجب شکرش عاجز ماند و آن هفتادوپنج یا هشتاد یا نود است. (منتهی الأرب) : و مِنکم مَن یُرَد الی ارذل العُمُر. (قرآن 70/16). بگام غصه چو شیب و فراز پیمودی درین مسافت اندک ز حمل تا به فصال چو شربتی که عبارت ز ارذل العمر است ز دست ساقی ایام درکشی و لیال. مؤلف معجم (از آنندراج)
