معنی یابو
- یابو
- اسبی که از نژاد اصیل نباشد، اسب باری، اسب بارکش، کنایه از بی ادب، بی شعور
واژههای مرتبط با یابو
یابو
- یابو
- نوعی از اسب بارکش که کوچک میباشد
یابو
- یابو
- اسب باری، اسب بارکش، نادان، نفهم
یابو برداشتن کسی: کنایه از مالی یا امتیازی به دست آوردن و خود را بزرگ پنداشتن
یابو
- یابو
- نوعی از اسب بارکش که کوچک میباشد، (آنندراج)، اسب کوچک واسب باری، (ناظم الاطباء)، اسب از نژاد پست، اسب پالانی، اسب کم بها، اسب لکنتی و زوار دررفته:
هست با بنده مرده یابوئی
عنکبوتی تنیده بر موئی،
حکیم کاظماتونی (از آنندراج)،
هر چهار نفر سرداران بختیاری را به یابوها نشانیده از زیر شکم اسب پایهای آنها را زنجیر و پیش انداخته بسمت دهنۀ در بند ایلغارکنان رفتند، (مجمل التواریخ گلستانه)،
- امثال:
کار کردن خر، خوردن یابو، (امثال و حکم ج 3 ص 1179)،
مثل یابو است، بی ادب و کودن است،
یابو برداشتن کسی را، خود را قوی تر از آنچه هست پنداشتن، (امثال و حکم ج 4 ص 2023)،
یابو گفتن به اسب شاه، توهینی اندک به کسی کردن،
یابوی اخته و مرد کوسه سالشان پیدا نباشد، (امثال و حکم ج 4 ص 2024)،
یابوی پیش آهنگ آخرش توبره کش می شود، (امثال و حکم ج 4 ص 2044)
یابو
- یابو
- اسب بارکش، استر، یابو، نفهم
رابو
- رابو
- هدیه، پیشکش، نام گلی از گلهای بهاری
بابو
- بابو
- پدربابا، بزرگ قلندران و درویشان. بمعنی بابا که در اوایل اسما برای شفقت یا مجرد تلقیب افزایند و گویند (بابا فلان) : (و بدانک پدر شیخ ما ابو سعید ابوالخیر گفتندی) (اسرارالتوحید)
تابو
- تابو
- زبان پولینزی ابر ماس آنچه اشویی است و بر ماسیدن (لمس کردن) آن روا نیست طبق آیین پولینزیان شخص یا چیزی را که دارای سجیه مقدس و از تماس با دیگران ممنوع باشد تابو گویند. نیز اهالی جزایر واقع در اقیانوس کبیر (تابو) را به معبودی خیالی و موهوم و بتعبیر اصح بمقدسات و اشیا محبوب خویش اطلاق نمایند. همینکه این نام بچیزی ذی روح یا بی روح اطلاق شد همه افراد بتعظیم و احترام بلکه به پرستش و ستایش او مجبور و مجذوب میشوند و هر که در این باره سهل انگاری کند منفور و مظهر تحقیر همگانی گردد
یارو
- یارو
- اشاره به کسی که نخواهند اسمش را ببرند
بابو
- بابو
- پِدَر، مردی که فرزند داشته باشد، سرپرست و بزرگتر خانواده، آتا، اَبا، اَبی، اَب، والِد، اَتا، بابا
درویش، قلندر
بزرگ درویشان و قلندران
