ایستاده سرپا، برقرار برجای، فرمانی است که نظامیان نشسته را دهند تا برخیزند و خبردار بایستند باحترام مافوق. یا برپا بودن، ایستادن روی پا بودن، یا برپا خاک کردن، حقیر شمردن پست شمردن حقیر ساختن
برپا. قائم. ایستاده. سرپا: ز خوردن همه روز بربسته لب به پیش جهاندار برپای شب. فردوسی. دو اسب اندر آن دشت برپای بود پر از گرد و رستم دگر جای بود. فردوسی. شگفت آمدش کانچنان جای دید سپهر دل آرای برپای دید. فردوسی. همی بود برپای پردرد و خشم پر از آرزو دل پر از آب چشم. فردوسی. همه قوم برپای می بودندی. (تاریخ بیهقی). گفت ای بتو ملک عشق برپای تا باشد عشق باش بر جای. نظامی. بر زمین بوسش آسمان برجای و آفرینش زجاه او برپای. نظامی. نبینی زان همه یک خشت برپای مدیح عنصری مانده ست بر جای. نظامی عروضی
مُرَکَّب اَز: بر + جای، ثابت. پایدار. برقرار. برمکان و برمحل. (ناظم الاطباء) : پادشاهان ما را آنانکه گذشته اند ایزدشان بیامرزاد و آنچه برجایند باقی داراد. (تاریخ بیهقی)، رجوع به برجا شود
