چیزی که در نزد کسی بگذارند و در حدود ارزش آن پول قرض کنند به این شرط که هرگاه پول را دادند آن را پس بگیرند، گروگان، شرط بندی، کنایه از گرفتاری گرو باختن: مغلوب شدن در شرط و قمار گرو بردن: پیروز شدن در مسابقه یا شرط و قمار گرو بستن: شرط بستن بر سر چیزی گرو دادن: چیزی را به رهن به کسی دادن گرو ستاندن: گرو گرفتن، چیزی را به رهن گرفتن، گرو ستدن گرو ستدن: گرو گرفتن، چیزی را به رهن گرفتن گرو کردن: گرو گرفتن، چیزی را به رهن گرفتن گرو کشیدن: چیزی را تا وصول طلب خود از بدهکار در گرو نگه داشتن، گروکشی کردن گرو گذاشتن: چیزی را به عنوان گرو نزد کسی گذاشتن، گرو گذاردن، گرو نهادن گرو گرفتن: گرو گرفتن، چیزی را به رهن گرفتن، گرو کردن
کوه گرو، از جمله قله های کوه پرو که در مغرب بروجرد و نهاوند امتداد دارد. ارتفاع این کوه مانند چهل نابالغان است ولی وسعتش کمتر است و بین این دو کوه گردنه ای به ارتفاع سه هزار متر واقع شده که نهاوند را به دشت خاوه مربوط میکند ولی در زمستان عبور از آن غیرممکن است. رجوع به جغرافیای طبیعی کیهان ص 50 و 51 و جغرافیای تاریخ غرب ایران تألیف دکتر کریمی ص 29 شود
ژان آنتوآن بارن. نقاش فرانسوی متولد در پاریس (1771- 1835). او بزرگترین نقاش محاربات دورۀ امپراطوری است. از پرده های مشهور وی طاعون زدگان یافا و میدان مبارزۀ اِلو است
ارمنی گرو به معنی رهن ، پهلوی گرو که نوشته میشود گروبو به معنی رهن، ظاهراً از پارسی باستان گرابا. گروگان فارسی از همین ماده است. افغانی گرو (رهن) ’هوبشمان ص 92’. پول یا مال یا چیزی دیگرکه قرض گیرنده نزد قرض دهنده (یا امیر و پادشاه مغلوب و زیردست نزد پادشاه غالب و زبردست) گذارد تا پس ازادای قرض (یا اجرای تکالیف) مسترد شود. رهن. مرهون. (حاشیۀ برهان چ معین). چیزی که به گرو گذارند. گروگان. (آنندراج). رهن (مهذب الاسماء) (غیاث) (ترجمان القرآن). رهینه. (دهار) (ترجمان القرآن) : مده زر بی گروگر پادشاهی که دشمن گرددت گر بازخواهی. ناصرخسرو. زو چه ستانم که جوی نیستش جز گرویدن گروی نیستش. نظامی. این گنبد فرشته سلب کآدمی خور است چون دیو پیش جم گرو خدمت من است. خاقانی. هفت دریا گرو چشم من است من یتیمم به بیابان چه کنم. خاقانی. دلم به عشق گرفتار و جان بمهر گرو درآمد از درم آن دلفروز جان آرام. سعدی (طیبات). شاید که اسبم بی جو بود ونمدزین به گرو. (گلستان). هین مکن خود را خصی رهبان مشو زانکه عفت هست شهوت را گرو. مولوی. به پیش پیر مغان آن قدر گرو جمع است. مولوی. - جان در گرو چیزی یا کسی کردن: کیفیّت لبهای تو تا بافت دلم جان در گرو شراب لب شیرین کرد. یحیی کاشی (از آنندراج). ، مقامره. (منتهی الارب). مال القمار. شرط ومالی که بر آن شرط بندند. آنچه برای قمار یا شرط مسابقه و امثال آن در میان نهند و برنده را باشد: ابوبکر برفت و گرو افزون کرد (در شرط غلبۀ ردبر عجم در بضع سنین) و روزگار افزون... پس اجل نه سال کردند و شتر صد کردند به گرو و ابی ابن خلف گفت شرم داشت از دروغ خویش و این گرو ایشان پیش از آن بودکه قمار و گرو حرام گردد. (ترجمه طبری بلعمی). و سکیت و آن آخرین اسبی باشد که در گرو بتازند. (یواقیت العلوم). مده ای خواجه بی گرو زنهار ترک را جبه کرد را دستار. اوحدی. در اسب دوانیدن اگر گرو از یک جانب بود روا بود و اگر از هر دو جانب بود روا نبود. (راحه الصدور راوندی). گرو در مسابقت درست آیدو در شطرنج و نرد درست نیاید. (راحهالصدور راوندی)، مجازاً بمعنی قید و مقید. (غیاث). این کلمه با افعال مختلف ترکیب شود و معانی متعدد دهد: گرو بردن، در گرو بودن، گرو گرفتن، گرو خواستن، گرو دادن، گرو بستن، گرو ستدن، گرو کردن، بگرو گذاشتن. رجوع بهریک از این کلمات شود
دندانی که درون آن خالی باشد. دندان پوسیده. (شعوری ج 2 ورق 303) : سزد که بگسلم از یار سیم دندان طمع سزد که اوفکند طمع پیر دندان گرو. کسائی (از شعوری ایضاً). به کار خصم فروبرد کین او دندان چنانکه کرد برون از دهانش یکسره گرو. شمس فخری (از شعوری ایضاً). شعوری در ذیل حرف گاف آورده ولی اصل و صحیح آن کرو است. رجوع به کرو شود
