معنی کارطلب
- کارطلب
- کسی که در جستجوی شغل و کار است، خواهان کارزار، کارزار طلب، جنگ جو
واژههای مرتبط با کارطلب
کارطلب
- کارطلب
- کنایه از شجاع و بهادر. (غیاث) (آنندراج). کسی که در جستجو و تلاش کار باشد. (ناظم الاطباء). کارجو. کارخواه
کار طلب
- کار طلب
- کار خواه دلیر آنکه در جستجو و تلاش کار است، کار زار طلبی شجاعت بهادری
کارطلبی
- کارطلبی
- بهادری و جنگجوئی. (غیاث) (آنندراج) ، عمل کارطلب. جستجوی کار
داوطلب
- داوطلب
- داو خواه، داوخواه، درخواستگر
دادطلب
- دادطلب
- دادخواه
داوطلب
- داوطلب
- دادخواه، نامزد، خواستار، پیشی جوینده در امری بر دیگران، خواستار چیزی
کار آب
- کار آب
- شراب خواری، می خوارگی به افراط،
برای مِثال بس بس ای دل ز کار آب که عقل / هست از آب کار او بیزار (خاقانی - ۱۹۷)
داوطلب
- داوطلب
- کسی که به میل و ارادۀ خود حاضر شود کاری را بر عهده بگیرد، داوخواه. داوطلبین غلط است
کار طلبی
- کار طلبی
- کار خواهی دلیری جنگجویی جستجوی برای کار، کار زار طلبی شجاعت بهادری