پر گست پر گس گر چه نا مردمی است مهر و وفاش نشود هیچ از او دلم پر گس (رودکی) پر گست (چون معاذ الله باشد گویی مباد چنین) رودکی استاد شاعران جهان بود سد یک از او هستی ای کسائی پر گست (کسائی) مبادا چنین، پناه بر خدا بر گست به همت چون فلک عالی به صورت همچو مه رخشا ملک چون او بود ک بر گست و مه چون او بود ک حاشا (قطران)
در مقام دعا گویند، خدا نگاهدارد او را. (یادداشت مؤلف) : و مجدالملک به پارس بوده با جد این بنده که تقریر پارس می بست به ابتداء عهد کریم جلالی رعاه اﷲ. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 118)
