معنی راز گوینده

راز گوینده: گویندۀ راز، آنکه سرّی را فاش کند یا راز خود را به دیگری بگوید، برای مثال شد آنگه برش رازگوینده تنگ / نهان دشنۀ زهرخورده به چنگ (اسدی - ۱۱۹)

فرهنگ واژه فارسی سره

فرهنگ واژه فارسی سره

رازگوینده: گویندۀ راز. آنکه سخنی نهانی با کسی گوید. که سرّ خود با کسی در میان نهد، نجوی کننده:
شد آنگه برش رازگوینده تنگ
نهان دشنۀ زهر خورده بچنگ.
(گرشاسب نامه)

لغت نامه دهخدا

راه جوینده: راهجوی. جویندۀ راه:
برو راه بربسته پوینده را
گذر گم شده راه جوینده را.
نظامی.
و رجوع به راهجو و راهجوی شود.
- جوینده راه، که راه را جستجو کند. که در جستجوی راه باشد.
- ، که راه دین را جستجو کند. که در جستجوی دیانت بود:
پرستنده باشی و جوینده راه
بفرمانها ژرف کردن نگاه.
فردوسی.
- جویندۀ راه، جوینده راه. که در جستجوی راه باشد.
- ، که راه دین را جستجو کند. که در جستجوی دیانت بود:
هر که خواهندۀ دین باشد و جویندۀ راه
شغل او طاعت یزدان بود و خدمت شاه.
فرخی

لغت نامه دهخدا

راست گوینده: کسی که سخن براستی و درستی گوید، مقابل دروغ گوینده و ناراست گوینده:
راست گوینده راست بیند خواب
خواب یوسف که کج نشد دریاب.
اوحدی.
رجوع به راستگو شود

لغت نامه دهخدا

راز گشاینده: آشکارکننده راز:
رفت یکی پیش ملک صبحگاه
راز گشاینده تر از صبح و ماه.
نظامی

لغت نامه دهخدا

واژه‌های مرتبط با راز گوینده