معنی بهانه گیر
- بهانه گیر
- ویژگی کسی که به هر کاری ایراد می گیرد و بی سبب بازخواست می کند
واژههای مرتبط با بهانه گیر
بهانه گیر
- بهانه گیر
- ایرادی
بهانه گیر
- بهانه گیر
- بهانه جو. بهانه طلب. (فرهنگ فارسی معین).
- امثال:
علی بهانه گیر است، بر کسی اطلاق کنند که برای انجام هر کاری عذری آورد
بهانه گیری
- بهانه گیری
- عمل بهانه گیر بهانه جویی
بهانه گیری
- بهانه گیری
- بهانه گرفتن، ایراد بیجا گرفتن
زبانه گیر
- زبانه گیر
- گیرندۀ زبانه. خاموش کننده شعله، در این بیت مسعودسعد کنایت از بمراد شدن روزگار، خاموش گشتن فتنه ها آمده:
جهان بکام تو و کار و بار دولت تو
زبانه گیرتر از کارزار آتش و آب.
مسعودسعد
میانه گیر
- میانه گیر
- آنکه حد وسط اختیار کند و از دو طرف افراط و تفریط برکنار ماند. (یادداشت مؤلف). آن که میانۀ دو چیز متضاد را می گیرد و نه مایل به این می شود و نه به آن. (ناظم الاطباء). آنکه از افراط و تفریط دور باشد. (آنندراج) (انجمن آرا). میانه رو. معتدل. مقتصد. و رجوع به میانه رو شود
چانه گیر
- چانه گیر
- کسیکه خمیر را برای نان پختن یا برای رشته کردن گلوله کند
خانه گیر
- خانه گیر
- گیرنده خانه، جایگیر متمکن، بازی چهارم از هفت بازی نرد
جهان گیر
- جهان گیر
- بین المللی، جهانی، جهان گشا، کسی یا چیزی که شهرتش به همۀ نقاط جهان برسد
