معنی شورابه

شورابه: شوراب، آب شور، آبی که نمک داشته باشد و طعمش شور باشد، اشک چشم

تصویری از شورابه — تصویر شورابه

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مرتبط با شورابه

شورابه

شورابه: آب نمک آب شور معدنی

شورابه

فرهنگ لغت هوشیار

شورابه

شورابه: آب شور. شوراب. مایعی پرنمک. نمکاب. (یادداشت مؤلف). آب ِ شور و در این لفظ ’هَ’ برای اسمیت است چنانکه در سبزه و سفیده. (غیاث اللغات) (آنندراج) :
غواص ترا جز گل و شورابه نداده ست
زیرا که ندیده ست ز تو جز که معادا.
ناصرخسرو.
اهل دنیا زان سبب اعمی دلند
شارب شورابۀ آب و گلند.
مولوی.
، کنایه از اشک چشم:
دل همی سوزد مرا بر لابه ات
سینه ام پرخون شد از شورابه ات.
مولوی

لغت نامه دهخدا

شورابه

شورابه: دهی است از دهستان طرهان بخش طرهان شهرستان خرم آباد. سکنۀ آن 180 تن. آب از نهر شورابه. محصول آن غلات و لبنیات. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

خورابه

خورابه: چون در جویی که از آن آب باز گیرند سدی ببندند و از زیر بند گاه آن آب اندک پالاید آنرا خورابه گویند

فرهنگ لغت هوشیار

شیرابه

شیرابه: مایعی که در ساقه بعضی از گیاهها وجود دارد و گاهی بیرون می تراود، شیره خشخاش

فرهنگ لغت هوشیار

شیرابه

شیرابه: مایعی که در ساقۀ بعضی از گیاه هان وجود دارد

شیرابه

فرهنگ فارسی عمید

خورابه

خورابه: ویژگی جوی بزرگ و سدداری که به چندین شاخابه منشعب می شود، برای مِثال ز جوی خورابه تو کمتر بگوی / که بسیار گردد به یک بار اوی (عنصری - ۳۶۲)

خورابه

فرهنگ فارسی عمید

گورابه

گورابه: گوراب: فریبت کمتر از جور و ستم نیست که چاه گور از گورا به کم نیست. (امیر خسرو)

فرهنگ لغت هوشیار

خورابه

خورابه: سوراخی که در بندی که بر جوی بسته اند ایجاد شود و آب اندک اندک از آن خارج شود، جوی کوچکی که برای زراعت از نهر جدا کنند

فرهنگ فارسی معین