سندروس، توس، درختی بزرگ و جنگلی از خانوادۀ پیاله داران، با برگ های دندانه دار و نوک تیز که دم کردۀ برگ و پوست آن برای تصفیۀ خون، تقویت معده و کاهش تب مفید است، تیس، غوش، غوشه، غان
صمغی باشد زرد و شبیه به کاه ربا. (برهان) (آنندراج) : مشو ایمن اندر سرای فسوس که گه سندر است و گهی سندروس. فردوسی. رجوع به سندروس شود. ، درخت خدنگ. (یادداشت مؤلف). قاین آغاجی (ترکی). توس. رجوع به خدنگ، سندروس و سندره شود
