معنی انگژه
- انگژه
- انجدان، گیاهی با ساقه های ستبر و میان تهی، برگ های سوراخ دار، گل های چتری، میوۀ سیاه و بدبو و ریشۀ راست و ستبر که از آن صمغی تلخ می گیرند، انگیان، رافه، انگژد، انگدان، انگوژه
واژههای مرتبط با انگژه
انگژه
- انگژه
- انگدان
انگژه
- انگژه
- مخفف انگوژه است که صمغ درخت انگدان باشد و آن را عربان حلتیت و شیرازیان انگشت گنده گویند. انگزه. (از برهان قاطع). انگژد. (فرهنگ سروری) :
بنده را شاگرد خوارزمی است شیطان هیکلی
کان چنان هیکل نه در کوه و نه در هامون کنند
یکدم ار خالی شود حلقش که بادش زهر مار
راست چون دیوی بود کش انگژه در کون کنند.
انوری (از انجمن آرا).
خواجۀچین که نافه بار کند
مشک را ز انگژه حصار کند.
نظامی (هفت پیکر ص 28) ، مرادف مهر. (آنندراج)
انگوژه
- انگوژه
- انگدان
انگله
- انگله
- تکمه دگمه گوی گریبان انگل عروه
انگژک
- انگژک
- مصغر انگژ کجک
انگژد
- انگژد
- صمغ، انغوزه
انگژک
- انگژک
- انگژ، بیل پهن که با آن زمین را هموار کنند، آلتی آهنی که پیلبانان با آن پیل را می رانند، کجک
انگله
- انگله
- دکمه، منگوله، حلقه، جادکمه، اَنگَل، اَنگول، اَنگیل
انگوژه
- انگوژه
- اَنجُدان، گیاهی با ساقه های ستبر و میان تهی، برگ های سوراخ دار، گل های چتری، میوۀ سیاه و بدبو و ریشۀ راست و ستبر که از آن صمغی تلخ می گیرند، رافِه، اَنگُژه، اَنگُیان، اَنگُدان، اَنگُژَد
