معنی غر
- غر
- مردی که مرض فتق یا ورم بیضه دارد، کسی که خایه اش بزرگ شده باشد، دبه خایه
واژههای مرتبط با غر
غر
- غر
- زن فاحشه، قحبه، زن بدکار،
برای مِثال ای پسر گیتی زنی رعناست بس غر با فریب / فتنه سازد خویشتن را چون به دست آرد غریب ، نامرد، مخنث،(ناصرخسرو - لغت نامه - غر) برای مِثال همچو خوبی دلبری مهمان غر / بانگ چنگ و بربطی در پیش کر (مولوی - ۱۰۱۵)
غر
- غر
- جوان بی تجربه و کار نا آزموده، کسی که فریب بخورد
غر
- غر
- مریضی فتق یا ورم بیضه
غر
- غر
- آواز غوک، صدای وزغ
غر
- غر
- قحبه، زن فاحشه، مخنث
غر
- غر
- نیکو، بزرگوار، اسب پیشانی سفید
غر
- غر
- ترکیده و شکسته، فرو رفته بر اثر ضربه
غر
- غر
- قر، جنباندن جز یا تمام بدن از روی ناز
قر و غربیله: ناز و ادا و اطوار
قر و غمزه: جنبانیدن جز یا تمام بدن از روی ناز و توأم با اشاره چشم و ابرو
قر و فر: کنایه از آرایش و زینت یا غر و غمزه
غر
- غر
- شخصی که خصیه اش بزرگ شد، برآمدگی در اعضا، جمع کردن باد در دهان برای آن که با قبضه بسته بر آن زنند تا صدا کند
