معنی خلم
- خلم
- خلط یا آب غلیظی که از بینی انسان و بعضی حیوانات بیرون می آید
واژههای مرتبط با خلم
خلم
- خلم
- خشم، غضب و بمعنی یار و دوست هم می باشد
خلم
- خلم
- قهر، غضب، خشم،
برای مِثال خلم بهتر از چنین حلم ای خدا / که کند از نور ایمانم جدا ، گِل چسبناک(مولوی - ۳۰۰)
خلم
- خلم
- خشم، غضب
خلم
- خلم
- خلط غلیظی که از بینی آدمی و جانوران ریزد، آب بینی ستبر، گل تیره چسبنده
خلم
- خلم
- دوست و یار، خوابگاه آهو و خانه آن و جای پنهان شدن وی، استخوان، پیه و روده های گوسفند. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد). ج، اَخلام، خُلَماء
خلم
- خلم
- خشم. غضب. (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) :
کفر جهل است و قضای کفر علم
هر دو یک کی باشد آخر خلم و حلم.
مولوی.
ایمنان را من بترسانم بخلم
خائفان را ترس بردارم ز حلم.
مولوی.
خلم بهتر از چنین حلم ای خدا
که کند از نور ایمانم جدا.
مولوی.
تا کی آرم رحم خلم آلود را
ره نمایم علم حلم اندود را.
مولوی.
، آب بینی. خُلم. (ناظم الاطباء). رجوع به خُلم شود، گل تیره چسبنده. (ناظم الاطباء) (برهان) :
چراغ علم و دانش پیش خود دار
وگرنه در چه افتی سرنگون وار
فغان زین صوفی در خلم مانده
ولی در خلم خود بی علم مانده.
عطار (از آنندراج)
خلم
- خلم
- قصبه ای از توابع بلخ در سرحد بدخشان که به ده فرعون اشتهار دارد. (ناظم الاطباء). یاقوت گوید: شهری است در نواحی بلخ، در بیست فرسخی این شهر، شهر کوچکی با دهها و بساتین یافت میشود و همیشه در آنجا باد می وزد. (از معجم البلدان). به طخارستان است به دو منزلی سمنگان. (از یادداشت مؤلف) : در خراسان میان بلخ و طخارستان است و اندر صحرانهاده بر دامن کوه و او را رودی است و خراجشان بر آب است و جایی بسیار کشت و برز است. (حدود العالم)
خلم
- خلم
- مخاط و رطوبت غلیظ که از بینی آدمی و دیگر حیوانات برآید. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) :
دو جوی روان در دهانش ز خلم.
شهید بلخی.
زآن خلم و زآن بفج چکان بر بر و بر روی.
شهید.
همان کز سگ زاهدی دیدمی
همی بینم از خیل و خلم و خدو.
عسجدی.
عدو را خیال سر تیغ تو
ز بینی کند مغز بیرون چو خلم.
شمس فخری
بلم
- بلم
- کولی ریزه ماهی (بلم برابر با قایق پارسی است)
