در فارسی، ممال فداء بمعنی قربانی شده و فداشده است: همتش را سپهر کفش بساط دولتش را زمانه کبش فدی. ابوالفرج. تنم به مهر اسیر است و دل به عشق فدی همی به گوش من آید ز لفظ عشق ندی. ادیب صابر. فلان مجاور دولتسرای وقت مرا که تن به مهر اسیر است و دل به عشق فدی. سیف اسفرنگ (دیوان ص 483)
