معنی عذرپذیر

لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ لغت هوشیار

امرپذیر: پذیرندۀ فرمان. قبول کننده امر. (فرهنگ فارسی معین) ، سبک ابرو، سبک ریش، سبک چشم از جریان آب. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ج، مُرط، مِرطَه. (ناظم الاطباء) ، گرگ برکنده موی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، دزد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء) ، تیر بی پر یا تیر پرافتاده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تیر بی پر. (مهذب الاسماء) ، موی ریخته. (مصادر زوزنی). آنکه موی اندک دارد بر بناگوش. (مهذب الاسماء). ج، مُرط و جج، امراط و مِراط. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

عطاپذیر: عطاپذیرنده. قبول کننده دهش و بخشش:
آنکه عطا و عطاپذیر مر او راست
معدن فضل است و اصل بار خدائی.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

مهرپذیر: نقش گرفته. نقش پذیرفته:
در شب تیره آن سراج منیر
شد ز نقش مراد مهرپذیر.
نظامی (هفت پیکر ص 11).
، نقش و نشان گیرنده

لغت نامه دهخدا

فرهنگ واژه مترادف متضاد

واژه‌های مرتبط با عذرپذیر