معنی دوخ چکاد

روخ چکاد

روخ چکاد

اصلع باشد. (فرهنگ اسدی). کلمتی است فهلوی، روخ روده باشد و چکاد بالای پیشانی، و بپهلوی روخ چکاد اصلع بود. (فرهنگ اسدی نخجوانی) (از صحاح الفرس). در نسخه ای از این فرهنگ دوخ چکاد بدال ضبط شده است. کچل، که میان سر موی نداشته باشد و ’آدم سر’ گویند چه چکاد بمعنی تارک سر و روخ کنایه از بی موست و دوخ چکاد بدان نیز گفته اند. (از فرهنگ رشیدی) (از آنندراج) (از انجمن آرا) (از فرهنگ خطی) (از برهان قاطع) :
ایستاده بخشم بر در اوی
این بنفرین سیاه روخ چکاد.
حکاک مرغزی (از فرهنگ اسدی و صحاح الفرس).
عجب مدار که فرق سپهر بیموی است
که شد ز سیلی تأدیب شاه روخ چکاد.
شمس فخری.
و رجوع به روخ و دوخ چکاد شود