حمل کننده، باربردارنده، کسی که باری با خود یا بر پشت خود دارد، در موسیقی پنج خط افقی و موازی در نت موسیقی، دارای میوه، میوه دار حامل وحی: کنایه از جبرئیل که از جانب خدای تعالی برای پیغمبر وحی می آورد حامل راس الغول: در علم نجوم برساوش
حمل کننده، آبستن، برای نوشتن نت، پنج خط افقی موازی را که به فاصله مساوی رسم شده باشد به کار می برند و نت را در روی خطوط و مابین آن ها می نویسند. مجموع این پنج خط را حامل می گویند
نعت فاعلی از حمل. برَنده. حَمْل کننده. بردارندۀ چیزی برخود. نگاه دارنده. باربردار. ج، حَمَله: حاملی محمول گرداند ترا قابلی مقبول گرداند ترا. مولوی. - حامل اسفار، مقتبس از آیۀ شریفۀ مثل الذین حملوا التوریه ثم لم یحملوها، کمثل الحمار یحمل اسفاراً. کنایت از مردمان نادان و عالم بی عمل. - حامل بودن، چیزی را با خود بردن. - حامل شدن، چیزی را با خود داشتن. - حامل مکتوب، پیک. قاصد. - حامل وحی، جبرئیل. رجوع به حامل وحی شود. - حامل وِزْر (اوزار) ، گناه کار: گر خداوند تعالی به گناهیت بگیرد گو بیامرز که من حامل اوزار تو باشم. سعدی (طیبات). ، (اصطلاح موسیقی) خطهایی که علامات نتهای موسیقی بر آن نقش کنند. ________________________ ________________________ ________________________ حامل ، حامله. حُبْلی ̍. زن باردار. آبستن. بارور. باردار. مقابل حائل. ج، حاملات، حوامل. (مهذب الاسماء) : زمانه حامل هجر است و لابد نهد یک روز بار خویش حامل. منوچهری. کنار آبدان گشته بشاخ ارغوان حامل سحاب ساج گون گشته بطفل عاجگون حُبْلی. منوچهری. سر نگونسار ز شرم و روی تیره ز گناه هر یکی با شکمی حامل و پرماز لبی. منوچهری. بمهد راستین و حامل بکر بدست و آستین بادمجرا. خاقانی. تا که شد نوروز سلطان فلک را میزبان حاملان طبع جان بر میزبان افشانده اند. خاقانی. عجوز جهان مادر یحیی آسا از او حامل تازه زهدان نماید. خاقانی. ، مؤلف کشاف اصطلاحات الفنون آرد: عند اهل الهیئه هو الخارج لغیر الشمس و یجی ء شرحه فی ذکر لفظ الخارج. بیرونی گوید: فلک حامل فلکی است همچون فلک اوج. مرکز او بیرون از مرکز عالم، و سطح او به سطح فلک مایل است. و فلک التدویر را همی برد، چنانک مرکز فلک التدویر بر محیط او سوی توالی البروج همی رود چنانکه صورتش بنگاشتیم. (التفهیم صص 122-123). فلک حامل، در اصطلاح هیئت قدیم فلکی باشد میان هر یک از این افلاک ششگانه که تدویر کوکب در ثخن آن مرکوز باشد، سوای شمس. (آنندراج) ، (اصطلاح فیزیک) سهمی باشد که جهت آن جهت نیرو و درازای آن شدت نیرو را معین کند، شعاع حامل. شعاعی است که از نقطۀ ثابتی در جهتی متغیر کشیده شود برای آنکه وضع متغیر نقطه ای را که متعاقب منحنی معینی است نگه دارد
آورنده متضاد: فرستنده، گیرنده، برنده، حمل کننده متضاد: گیرنده، باردار، آبستن متضاد: نازا، سترون، عقیم، بردار، دربردارنده، حاوی، پنج خط افقی موازی در نت نویسی
