معنی محتکر

محتکر: کسی که غله یا جنس دیگر را برای افزایش قیمت در انبار نگه دارد، احتکار کننده

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی معین

محتکر: نعت فاعلی از احتکار. غله نگاهدارنده تا به گرانی فروشد. (از منتهی الارب). حَکر. انبارکننده. انباردار. غله فروش که به نیت گرانی غله را نگاهدارد. (غیاث). آنکه غله را بنهد تا گران شود آنگاه بفروشد. متربص. بندار. (یادداشت مرحوم دهخدا). آنکه غله بنهد امید گرانی را. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

محتکر: حُکَر. غله که نگاهدارند تا به گرانی فروشند. (از منتهی الارب). غلۀ انبارشده برای گران فروختن

لغت نامه دهخدا

فرهنگ واژه مترادف متضاد

فرهنگ واژه فارسی سره

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ لغت هوشیار

واژه‌های مرتبط با محتکر