معنی گوشتاوه

فرهنگ لغت هوشیار

لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

گوشتاور: آنچه که گوشت آورد آنچه بفربهی گراید، پر گوشت فربه: بزرگ سر گوشتاور و سپید که بزردی زند

فرهنگ لغت هوشیار

گوشتابه: گوشتاب: و دفع مضرت (شراب ممزوج و مروق) با گوشتابه و قلیه با توابل و افزار بسیار کنند

فرهنگ لغت هوشیار

گوشتاور: آورندۀ گوشت. حامل اللحم. گراینده به فربهی، پرگوشت. کثیراللحم. فربه. گوشتالو: بزرگ سر، گوشتاور و سپید که به زردی زند. (التفهیم ص 381)

لغت نامه دهخدا

گوشتابه: نانخورشی که از گوشت سازند، و آبگوشت و گوشتاب نیز گویند. (ناظم الاطباء). نشیله. (مهذب الاسماء). مدققه. (یادداشت مؤلف). مدقوقه. (یادداشت مؤلف). گوشتاوه: و دفع مضرت (شراب ممزوج و مروق) با گوشتابه و قلیه با توابل و افزار بسیار کنند. (نوروزنامه)

لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مرتبط با گوشتاوه